Jos Verstappen beleefde nooit plezier aan Brazilië

Het circuit van Interlagos in Sao Paulo levert vaak prachtige races op. Menig klassieker is uitgevochten op de baan die al jarenlang gastheer is voor de Braziliaanse Grand Prix. Voor de fans heel mooi, voor Jos Verstappen minder mooi. De vader van Max Verstappen bewaart weinig mooie herinneringen aan racen op Interlagos.

Jos Verstappen schrijft in zijn column voor De Telegraaf: "Als iemand me vraagt naar mijn mooiste herinnering aan het circuit van Interlagos, hoef ik nooit lang na te denken. Die heb ik niet. Zowel bij mijn eerste race in 1994 als bij mijn laatste race in 2003 haalde ik de finish niet. Dat zegt denk ik genoeg."

"In 1994 werd ik bij een inhaalactie van mij bij Eddie Irvine van de baan gedrukt. Ik kwam met mijn linkerwiel in het gras en spinde op hoge snelheid. En in 2003 spinde ik van de baan in de regen, in bocht drie, na een safety car-situatie. Een schrale troost die dag was dat ik niet de enige was die eraf gleed. Brazilië was en is een prachtig land om te racen, ook vanwege de enorme historie, maar het mag duidelijk zijn dat ik er als coureur nooit heel veel plezier aan heb beleefd."

"Ik vond Interlagos een ontzettend zwaar circuit, een beproeving bijna. In mijn tijd was het altijd één van de eerste races van het seizoen. En aangezien ik vaak voor een team uitkwam dat weinig testwerk verrichtte, was de voorbereiding zelden optimaal. En daar betaalde je als coureur dan een prijs voor, helemaal op een linksdraaiend circuit als Interlagos met van die lange doordraaiers. Je kon voor een seizoen wel trainen, en dat deed ik vanzelfsprekend ook, maar het voelt toch altijd anders wanneer je daadwerkelijk aan het racen bent."

"Ik heb hier wel eens een race meegemaakt, met Arrows in 2000, dat ik mijn hoofd na afloop niet meer recht kon houden. Zo kapot was ik. Tegenwoordig worden de coureurs ook in fysiek opzicht veel beter voorbereid op een seizoen. Als ik zie hoe Max nu begeleid wordt door een team van deskundigen bij Red Bull, dan is dat echt een wereld van verschil met mijn tijd. Daar komt bij dat de auto’s destijds geen stuurbekrachtiging hadden. En als je armen gaandeweg een race vermoeid raakten, werkte dat door naar de nekspieren."

"Ik finishte die bewuste race als zevende, destijds was dat net buiten de punten, hetgeen het extra zuur maakte. Na de finish kon ik mijn helm niet eens meer zelf afdoen. Mijn armen waren zo verzuurd dat ik ze niet meer omhoog kreeg. Ik heb zeker twee uur op een bankje moeten liggen om bij te komen. Ik kon niets meer. Zo extreem heb ik dat daarna nooit meer meegemaakt."

"Interlagos is wel een circuit met een aantal snelle bochten en dat past op zich goed bij de auto van Max. Ik denk dat hij het goed doet als hij rond de tiende plek finisht. Natuurlijk hoop ik stiekem op een regenbuitje. Dan is alles weer anders."