Ayrton Senna Special: Deel 5 - Ayrton in Europa - Formula Ford 1600 en de strijd met Rick Morris (1981)

In onze eerste vier edities van onze Ayrton Senna Special spraken wij over zijn kartjaren in Brazilië, zijn eerste internationale race, avonturen in Buenos Aires en zijn laatste race in de karts tijdens het Zuid-Amerikaanse kampioenschap. Zijn laatste kartrace in 1982 heeft plaatsgevonden na het verhaal over het Britse Formule Ford 1600-kampioenschap in 1981.

De verhalen over Ayrton Senna en zijn debuutjaar in de Britse autosport zijn op sommige sites uitvoerend beschreven. De een heeft het over het feit dat hij toeschouwer was tijdens Ayrtons eerste wedstrijd op Brands Hatch en de ander was baancommissaris. Feit blijft dat die eerste race op 1 maart 1981 de geboorte was van Ayrton Senna op een circuit waar eenzitters actief waren.

Waarom deze eerste race zo belangrijk was voor de carrière bleek pas in een later stadium. Senna maakte in 1981 gebruik van een Van Diemen F80, een model dat het jaar eerder gebruikt was in het Britse Formule Ford 1600-kampioenschap. Ayrton had de auto voorafgaande aan het seizoen uitvoerig getest. Vanaf het eerste moment was de Braziliaan bezig met het verbeteren van zijn auto. Waar Ayrton in het begin nog de enige moeite had om de afstelling voor elkaar te krijgen, bleek hij tijdens die eerste wedstrijd in Kent de zaken goed voor elkaar te hebben. Ayrton werd de beste rookie en finishte op een vijfde plaats. De vier snellere concurrenten hadden allemaal minimaal één jaar ervaring in deze klasse. Op zondag 8 maart scoorde hij op Thruxton zijn eerste podiumplaats, hij werd derde. Zeven dagen later keerde het kampioenschap terug naar Brands Hatch.

Lees verder op de volledige siteMet een Senna die al zijn ervaringen op zijn harde schijf had opgeslagen arriveerde op Brands Hatch. Senna wist van zijn eerste kennismaking met het circuit waar hij tijd verloor. Hij was er bewust van dit deze keer niet te laten gebeuren. In een ongelooflijke race pakte de Braziliaan over twee heats de eindoverwinning. Twee Zuid-Amerikanen waren zijn directe tegenstanders: Enrique Mansilla (later ontvoerd in Liberië toen hij diamanten aan het zoeken was) en Alfonso Toledano (overleden in 2016). Ayrton bleek uiteindelijk negen seconde sneller te zijn dan de Argentijn. Na deze overwinning scoorde Ayrton in het verloop van het seizoen nog elf andere overwinningen, stond hij bij elf andere locaties op het podium en draaide hij tien keer de snelste ronde. Het leverde Ayrton in 1981 beide titels op. Formule Ford 1600 reed gedurende dat jaar om twee kampioenschappen, de variant van de RAC en de Townsend-Thoresen series. Het RAC kampioenschap werd gewonnen met vier overwinningen uit zes races. Het toonaangevende Townsend-Thoresen-kampioenschap werd over dertien races gereden. Ayrton was acht keer de snelste en stond in elke race op het podium. Bij de Townsend-Thoresen variant had Ayrton één grote concurrent Rick Morris.

In de Facebook-Group van Heroes of Formula Ford 1600 had Wayne Pearson in 2013 een interview met Rick Morris

V: In 1981 werd je fabriekscoureur bij Van Diemen, hoe omschrijf je dat jaar?
A: Ik heb dat jaar veel gevochten met Alfonso Toledano en Ayrton Senna. Ik had een betere auto op de snelle circuits, Ayrton had een betere auto op de langzame circuits. Silverstone was destijds een snelle baan, daar won ik twee keer.

V: Hoe was Ayrton in de omgang?
A: Hij was apart. Hij kon echt af en toe een enorme **** zijn. Heel egocentrisch ook, maar je kon zien dat hij de wil om te winnen al in een vroeg stadium had. Later stapte hij over naar de Formule Ford 2000 en werden we goede vrienden.

V: Kan jij je favoriete moment met Ayrton beschrijven?
A: Dat was in 1981 op Silverstone waar ik Ayrton in de laatste bocht van de laatste ronde te grazen nam. Ik won daar de wedstrijd met een nieuw ronderecord. Wat een geweldige bocht was die laatste chicane op Silverstone in de jaren tachtig. Zeker met een Formule Ford.

V: Kon jij in de carrière omgaan met de Zuid-Amerikanen die de overstap maakte naar Europa?
A: De meeste waren goede jongens, zeker buiten de baan. Ik heb nog wel eens contact met Alfie (Toledano), Enrique (Mansilla) en Roberto (Moreno). Destijds reed je elk weekend tegen elkaar en maakte je min of meer ook deel uit van elkaar buiten de baan. Er was werd ook geen politiek bedreven tijdens de races. De beste moest en zou uiteindelijk op een faire manier winnen.

V: Wie was de beste coureur waar je ooit tegen gereden hebt?
A: Waarschijnlijk Ayrton Senna, maar ik heb tegen een aantal zeer goede coureurs gereden. Derek Warwick bijvoorbeeld.

V: Je hebt tegen Ayrton Senna gereden en hem uiteindelijk ook een aantal keer verslagen, is dat jou grootste prestatie?
A: Ja, een van mijn 'proudest racing moments'. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat het racen 'fair and square' gebeurde. Er werd in die tijd niet vals gespeeld om jezelf een plezier te doen. Ook het feit dat ik zonder geld ben gaan racen en toch respect kreeg van alle mensen is een prestatie waar ik nog steeds trots op ben.