Interview: Ayrton Senna Special: Allard Kalff : "Ik eer Roland nog steeds op 30 April" (1)
- Gepubliceerd op 17 apr 2019 12:00
-
- Door: Tom van Hooft
Allard Kalff was gedurende de periode 1992-1994 commentator bij Eurosport. De in Beverwijk geboren autocoureur, analist, verslaggever en pit-reporter heeft hedendaags zijn eigen YouTube-programma met Kees van der Grint. In hun populaire programma RTL GP Slipstream bespreken zij wekelijks de gebeurtenissen in de autosport. In een exclusief interview geeft Allard zijn visie op het seizoen 1994, staan we stil bij de dodelijke ongelukken op Imola en bespreken we de nasleep van deze ongelukken.
De crash van Barrichello
Lees verder op de volledige siteWe beginnen met de vraag wat Allard kan vertellen over het weekend in Imola: "Het was een vreemd weekend. Op vrijdag had je het ongeluk van Rubens, een spectaculaire crash." Allard legt vervolgens de redenen uit waarom het zo'n spectaculaire crash was: "De klap was heftig en het gebeurde vlak voor de pits dus iedereen hoorde het, zag het en kreeg de klap mee. Iedereen haalde daarna opgelucht adem omdat het uiteindelijk was wat het was. Op zaterdagochtend was iedereen opgelucht dat het goed ging met Rubens en dat er in feite niks ernstigs aan de hand was. Het hoort erbij zo'n klap, maar je wil dat niet te veel meemaken."
Het ongeluk van Ratzenberger
Allard vertelde verder over die zaterdag: "Dan krijg je 's middags het ongeval van Roland. Dat was voor mij persoonlijk, als ik er op terugkijk, heel apart." Kalff zat op dat moment naast John Watson in de commentaarbox op Imola: "We waren live, wij waren overigens altijd live tijdens de kwalificaties, warm-up en race. Ik weet nog goed dat we met drie man in de commentaarbox zaten: John Watson, David Price en ik. Ik heb er toevallig vorig jaar nog met Dave (David Price) over gesproken. Dave had een bedrijf dat zich bezig hield met koolstofvezel, hij produceerde dat. We zaten op dat moment te praten over de crash van Barrichello en de sterkte van de hedendaagse Formule 1-auto's." Precies op dat moment gebeurde er iets: "Op het moment dat we zaten te praten zagen we plotseling een shot van de auto van Roland. De auto had een groot gat aan de zijkant en wij keken elkaar aan. Nog geen 30 seconden daarvoor hadden wij besproken hoe veilig en sterk de hedendaagse Formule 1-auto's zijn. Op het moment dat we daar over aan het praten waren, kwam die klap."
"Eigenlijk wist je dat Roland op slag dood was, dat zag je, dat wist je", vertelde hij verder. "Ik weet niet hoe je dat moet omschrijven maar op het moment dat je die auto zag, met dat hoofd aan de zijkant en dat gat in de auto, dan wist je dat het klaar was. Tegen beter weten in hoop je dat het mee zal vallen", hetgeen dus helaas niet zo was.
Allard had een goede, persoonlijke band met Ratzenberger: "Ik kende Roland al heel erg lang. Hij prepareerde zijn race-auto bij mij in de tuin toen hij op Zandvoort reed. Toen ik in Engeland in de omgeving van Brand Hatch zat en Roland moest ergens slapen, sliep hij bij mij op de bank. Ik had een goede band met hem, ik kende hem van toen. Het is overdreven om te zeggen dat het een goede vriend was, maar het was meer dan een goede kennis. Dat kwam bij mij hard aan."
Sid Watkins in het hotel
Lees verder op de volledige siteWatson en Kalff keerde 's avonds terug naar het hotel: "Ik zat 's avonds met John Watson te eten in het hotel en aan de tafel naast ons zat Sid Watkins. Hij dronk zijn glaasje whiskey en ik maakte een babbeltje met hem over de situatie omtrent Roland en hoe erg het is om iemand te verliezen. John zei toen tegen mij: "Allard, Roland is dood, die was niet te redden. Maar Sid heeft wel het leven van Rubens gered dus hij heeft zijn werk goed gedaan. Roland was helaas niet meer te redden." Dat was dus zaterdagavond, toen maakte we de schade op: We hadden één gewonde coureur en één overleden coureur." Allard legt zijn band uit met Barrichello: "Rubens kende ik overigens ook al lang. Ik kende hem vanaf zijn allereerste meters in Europa. Ik was bij zijn eerste test in een Opel Lotus op Zandvoort, daar reed hij in de auto van Jan Lammers. Ik had een heleboel meegemaakt met Roland in de jaren dat hij Formule Ford reed. Het was zaterdagavond en de volgende dag moest de race nog beginnen."
Zondags ritueel
De volgende dag kwamen Kalff en Watson terug op het circuit: "Op zondag had ik altijd mijn ritueel. Ik dronk een kopje thee bij Williams. Ik zat daar en toen kwam Ayrton binnen, we hebben even een praatje gemaakt." Allard kwam verschillende mensen tegen in de paddock: "Ik heb ook nog een lange tijd met David Brabham zitten praten, deze jongen was net zijn teamgenoot kwijtgeraakt. Daarna sprak ik met de teammanager van Simtek, Charlie Moody, allemaal jongens die terneergeslagen waren." Allard verteld verder over een verschrikkelijk toeval wat hij had meegemaakt met Humprey Corbett, de race-engineer van Roland: "Toen kwam ik Humprey Corbett tegen, de race-engineer van Roland. Ik heb een tijdje met hem staan praten en Humphrey was terneergeslagen. Humprhey was namelijk ook de race-engineer van van de auto van Paul Warwick (het broertje van Derek). Hij reed op Oulton Park zijn wedstrijd in het Briste Formule 2-kampioenschap, ook hij had een dodelijk ongeluk. Na dat ongeluk stond ik ook met Humphrey te praten, daar was ik ook bij. Ik ging die dag naar Paul kijken, die kwam racen op Oulton Park." Allard laat ons daarna een foto zien van JJ Lehto, Paul Warwick en zichzelf tijdens een Euroseries Formule Ford wedstrijd uit 1987 op Mondello Park.
"Ik had dus veel meegemaakt met Humphrey, het was trouwens ook de auto waar Ron Meadows chef-monteur van was. Het was een vreemde toestand boven in de bus bij Simtek, iedereen was 'down' en toen gingen we racen...."
Herdenking
Allard is er mede verantwoordelijk voor dat de coureurs Piers Courage en Roger Williamson op het Circuit van Zandvoort een monument hebben gekregen. Courage verongelukte in 1970 op 28-jarige leeftijd op Zandvoort. De 25-jarige Roger Williamson overkwam dit drie jaar later. Allard herdenkt op 30 april nog altijd Roland: "Een paar dagen na het weekend op Imola realiseerde ik mij dat de dood van Roland altijd overschaduwd zal worden door de dood van Ayrton. Ik herdenk Roland nog altijd op 30 april, zijn sterfdag. Dat doe ik tot op de dag van vandaag. Heel bizar eigenlijk."
Trending nieuws
-
test push 13113 aug 2024 06:44
-
Verstappen trots op Newey: "Niemand is zoals hem"20 feb 2024 11:22
-
'Turkije wil Grand Prix terughalen met speciale strategie'20 feb 2024 10:46
-
FIA sluit opmerkelijke kledingdeal met AlphaTauri20 feb 2024 10:09
-
Advertorial: Jordan twijfelt aan kopmanschap Russell20 feb 2024 09:26
7
Reacties (11)
Login om te reagerenRimmer
Posts: 11.467
Het was een verschrikkelijk weekend. De twee laatste gladiatoren waarna de F1 echt haast begon te maken met veiligheidsvoorzieningen.
Daarna hebben we Jules natuurlijk nog gehad en ook daar is gelukkig lering uit getrokken.
Ik kan mij goed voorstellen dat Allard nog weleens aan Roland denkt, tekent alleen maar zijn menselijkheid.
Ik zou hem graag terug zien komen. Een verademing tov de clown Plooij.
bschuit
Posts: 11.990
Eigenlijk is het ook een vreselijke sport, kijk en volg het al een halve eeuw... Godzijdank tegenwoordig niet meer zo veel ellende en drama.... Je laatste twee regels tekst onderschrijf ik graag, hadden ze bij Ziggo maar met Kalff “in zee gegaan” maar het draait allemaal om invloed , de juiste kennissen (vrindjes) en Mol kan veel beter likken en kruipen bij de bazen....
Snork
Posts: 18.653
Het was vroeger een veel rauwere sport, vele ongelukken, vuurzeeën en dodelijke ongelukken. Het Imola weekend in 1994 is een hele dikke zwarte bladzijde in de geschiedenis van de F1. Dat hele weekend hing ellende in de lucht. De crash van Rubens, de dood van Roland en de dood van Senna. Laten we hopen dat Jules de laatste in deze trieste reeks is. Maar risicovol zal het altijd blijven, dat rauwe randje hoort bij de sport.
Overigens hoop ik dat Imola ooit weer terug op de kalender komt. Het was altijd een mooi en snel circuit, jammer dat de F1 daar niet meer komt. Maar ja, het gaat allemaal om de centen die Liberty wilt zien...
Snork
Posts: 18.653
En inderdaad, liever Allard Kalf dan Jack Plooij.
Cyril Ratatouille
Posts: 2.522
Ik ken Allard niet persoonlijk, maar hij komt op mij altijd over als een aimabel mens. Zijn programma met Kees van de Grint vind ik dan ook prettig om naar te kijken. Plooij... Tja... Laat ik er gewoon niets over zeggen, behalve dat tijden veranderen en niet alle veranderingen positief zijn. De toegenomen veiligheid in de sport is een pré, maar veel andere zaken kan ik missen als kiespijn. De menselijke maat is dat bewuste weekend namelijk eigenlijk óók een vroege dood gestorven.
P. Clemenza
Posts: 10.323
ik vind Plooi(j)en sowieso heel hinderlijk, die moeten zo snel mogelijk gladgestreken worden
MacGyver
Posts: 3.550
Kalff is one-of-the-guys, Plooij is een wannabe-er-bij-horen.
Kalff heeft op respectabel niveau zelf geracet ook tegen de oudere huidige pundits bij skysport.
Allard stelde vragen als pitreporter van coureur tot coureur, het dollen zoals Doorbos, Guido en Tim en Tom als coureurs onderling hebben.
John Watson en Allard Kalff bij eurosport, dat was commentaar van 2 coureurs.
James Hunt was wat dat betreft een verademing met zijn kijk erop als oud-coureur naast de enthousiaste zich vaker verspreken dan Olav Mol De legende Murray Walker
bschuit
Posts: 11.990
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again
Every street lamp seems to beat
A fatalistic warning
Someone mutters and the street lamp gutters
And soon it will be morning
Daylight
I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin
ralph2102
Posts: 952
Mooi liedje
ontken
Posts: 887
Bedankt Tom voor dit stuk.
MacGyver
Posts: 3.550
Spijker op de kop door Allard.
Het is de naakte smerige waarheid.
When shit hits the fan, you know it will be dirty.
Om realistisch het naar de dagelijkse pratijk te trekken?
In de spits rijdt ruim 90 procent van de dagelijkse forenzen als werkelijke kleuters op de snelweg, het is eerder een wonder dat het zelden fout gaat.
Op het circuit is het vele malen veiliger dan op de wegen daarbuiten, auto’s zonder rolkooien, fietsers/motorrijders/etc met een regenpak als kreukelzone.
Wel eens bedacht dat zelfs van de meest veilige auto’s bij een goede harde klap met 150 eigenlijk niks overblijft wat je in leven zou kunnen houden? Bij 300 kilometer per uur zit er 4x zoveel kinetische energie in de bolide, krachten zijn gigantisch.
Dus ja het is een wonder dat het vaker goed gaat dan fout.
Vouw je clio met 80 om die eik van 30 centimeter doorsnee, er is niets zo sterk als levend hout dan.
Op het circuit rijdt iedereen dezelfde kant op, heeft iedereen zich bekwaamt in het spel door een licentie te halen, maar het blijft skinny dippen tussen de witte haaien, maar wel veiliger als daarbuiten, omdat aan eigenlijk alles is gedacht.