Ayrton Senna Special: Deel 33 - Oorlog in het team - Pech en controversie zetten streep door tweede wereldtitel (1989)

Met een serie van drie goede resultaten en nog vijf Grands Prix voor de boeg reisde Ayrton met veel vertrouwen richting Italië voor het vervolg van het kampioenschap. Prost had inmiddels in tien van de elf Grands Prix punten gescoord. Dit hield in dat hij na de Grand Prix van Italië alleen punten kon toevoegen met prestaties die hoger waren dan een vierde plats. Ayrton van de andere kant kon in het verloop van het seizoen alle beschikbare punten nog halen. Zijn uitvalbeurten in de Verenigde Staten, Frankrijk, Engeland en zijn finishes buiten de punten in Brazilië en Canada waren automatisch de vijf wedstrijden die hij kon laten vallen. De Braziliaan had zichzelf vanuit een bijna kansloze positie terug gevochten in de strijd om de titel. Enig nadeel voor Ayrton, iedere uitvalbeurt zou dubbel zo hard aankomen.

Italië (Lieveling wordt vijand)

Voor de Grand Prix van Italië werd Alain Prost officieel bij Ferrari aangekondigd, Berger bij McLaren. Waar de Tifosi in de voorgaande jaren Prost als een vijand hadden gezien, werd Prost ontvangen als een held. Het maakte de Italianen niet uit dat hij nog bij McLaren actief was, hij was immers een van de Ferrari-mensen geworden. In het verleden kwam de Fransman Monza niet uit zonder tomaten over zich heen te krijgen. Prost claimde opnieuw dat Honda 'prioriteit' aan Senna zou geven, dit werd tegengesproken door zowel Honda als Ron Dennis. De Fransman kreeg steun van Nigel Mansell en Keke Rosberg die partij kozen voor Prost. Murray Walker zette gedurende de race ook al vraagtekens bij de Honda-motor. Walker, die geen partij koos, vertelde tijdens de race dat de auto van Senna maar liefst 11 km/u sneller was op de rechte stukken, ondanks dat beide dezelfde Honda-motor hadden. Met een tijd van 1:23.720 pakte Ayrton zijn 38e pole position uit zijn carrière. Hij werd geflankeerd door Gerhard Berger die meer dan één seconde langzamer was. Mansell was derde, Alain Prost vierde. De achterstand van Prost was 1.790 seconden.

Bij de start nam Ayrton te de leiding, hij reed weg bij de nummer drie en vier (Mansell en Prost), maar kwam in eerste instantie niet weg van de Ferrari van Berger. Mansell viel uit met een versnellingsbakprobleem en iets later in de race kregen we de meest vreemde situatie ooit op Monza. De Tifosi zag Alain Prost Lees verder op de volledige siteinlopen op Gerhard Berger, de McLaren passeerde de Ferrari en het gejuich op de tribunes kwam boven het geluid van de motoren uit. Het is apart om te weten dat de Italianen al dachten dat Prost in een Ferrari reed. De Tifosi konden daarna helemaal uit hun dak toen ze zagen dat Ayrton, met nog slechts negen ronden te gaan, zijn motor plofte. De Braziliaan spinde vervolgens in de Parabolica en stapte snel uit de auto. Het was een vreemd gezicht om de Italianen te zich juichen voor een uitvalbeurt van de man die in Imola nog door de fans op een troon werd gezet. Prost, die eigenlijk tot dat moment een moeizaam weekend kende, kreeg plotseling de leiding in handen en reed de MP4-5 in veilige haven. Prost won na iets minder dan 80 minuten de Italiaanse Grand Prix en had 20 punten voorsprong op Ayrton. Twee overwinningen en twee uitvalbeurten van Prost waren in dat geval nog niet genoeg om de Fransman te achterhalen. In 1989 kreeg de winnaar van de Grand Prix negen punten. Het was de vierde keer dat Ayrton in leidende positie uitviel omdat er een probleem was met de Honda-motor. Desondanks hield hij vertrouwen: "Ik ben nog steeds niet uitgeschakeld voor de wereldtitel, ik zal blijven vechten tot de laatste race van het seizoen."

Portugal (Mansell beslist titelstrijd)

Bij aankomst in Portugal wist McLaren dat de Ferrari 640 de best ontwikkelde auto van het seizoen was. In kwalificatiemodus was de V12 misschien niet de sterkste, maar qua snelheid tijdens de race kon de 640 de MP4-5 matchen. Kwalificatie was 'Business as usual', Senna op pole position met een ruime voorsprong op de nummer twee. Berger stond naast de Braziliaan, Mansell en Prost op de tweede rij. Ayrton moest de komende vier Grands Prix winnen om een kans te maken op de titel. De Grand Prix van Portugal liet zien dat de Pirelli-kwalificatieband, die gebruikt werden door de achterhoedeteams, een goede was. Pierluigi Martini zette zijn Minardi-Ford op de vijfde startplaats, Luis Pérez-Sala stond negende en Martin Brundle in de Brabham tiende. Verrassing van de kwalificatie was Roberto Moreno die met de Coloni naar de vijftiende startplaats reed. Alle coureurs, met uitzondering van Marini, zouden tijdens de race geen opvallende rol spelen. Martini reed gedurende deze Grand Prix van Portugal één ronde aan de leiding toen alle frontrunners haar pitstop hadden gemaakt.

Bij de start was Berger het snelste weg, hij nam de leiding voor Ayrton en Mansell. De Brit bleef druk geven op de Braziliaan en dat resulteerde in een inhaalactie. Beide Ferrari's, die over een uitstekende snelheid beschikte, reden weg van de McLarens. Berger, inmiddels door Mansell gepasseerd, kreeg problemen met de Lees verder op de volledige siteachterblijvers en zo kon Ayrton aansluiten. In de 28e ronde besloot Alain Prost om als eerste van de top vier zijn bandenstop te maken. Het was duidelijk dat de Fransman maar voor één ding kwam en dat was punten scoren. Berger stopte in ronde 35, Ayrton één ronde later. Ferrari's stop was zeven seconden sneller dan de stop van Senna, het betekende dat Berger op dat moment 'out of reach' was voor de Braziliaan. Het cruciale moment van de race kwam uiteindelijk in de 39e ronde. Nigel Mansell wilde zijn pitstop maken maar reed zijn pitbox voorbij. In plaats van de monteurs de auto terug te laten duwen, besloot de Engelsman zijn auto in de achteruit-versnelling te zetten. Dit is ten strengste verboden. Na een rommelige pitstop kwam de Ferrari-coureur achter Martini de baan op. Hij passeerde de Italiaan en ging op jacht naar Ayrton. Ayrton, op dat moment rijdend op een tweede plaats was op jacht naar de leidende Ferrari van Berger. De wedstrijdleiding besliste op hetzelfde moment om Mansell te diskwalificeren. In de 47e ronde gaf de wedstrijdleiding Mansell voor het eerst de zwarte vlag, deze werd door de Engelsman genegeerd. Een ronde later kreeg hij opnieuw de zwarte vlag en opnieuw negeerde de Engelsman de officials. Bij het ingaan van de 49e ronde passeerde de Engelsman samen met Ayrton een achterblijver, werd hem de zwarte vlag getoond (derde keer) en verremde de Engelsman zich waardoor hij Ayrton uit de wedstrijd reed. Bewust of onbewust, Mansell speelde voor eigen rechter en besliste met een dwaze actie het kampioenschap. Excuses daargelaten was het ongelooflijk dat ook de teamleiding van Ferrari niet had ingegrepen over de radio. Mansell had zijn oogkleppen vooruit en dacht alleen maar aan de overwinning. De situatie werd door de FIA omschreven als 'uiterst gevaarlijk en roekeloos' en het was niet verrassend dat Mansell voor de Grand Prix van Spanje werd geschorst.

Statement van James Hunt na de race in Portugal

"De controversie van Portugal is het grote gesprek van de dag. De paddock zit vol met mensen die hun mening willen geven en daarom heb ik besloten om ook een mening te geven. Ik heb de volgende mening: Mansell was alleen bezig om het professionele ding te doen, hij was bezig met het rijden van een race terwijl zijn team aan het uitzoeken was wat er daadwerkelijk gebeurde omtrent de zwarte vlag. Het ongeluk met Senna, wat je los moet zien, is volledig de fout van Ayrton Senna. Het interessante aan het hele verhaal is dat de mensen hier in Jerez denken dat Ayrton Senna héél héél veel geluk heeft gehad dat hij hier aan de start mag verschijnen. Als er enige vorm van consequentheid is bij de FIA, dan hadden ze Senna ook moeten straffen voor zijn belachelijke actie. Er is hier sprake van klasse-justitie en dat is niet de eerste keer. Mansell heeft het recht om zich slecht te voelen, zeker nadat Ayrton Senna afgelopen vrijdag tot zeven keer toe een rode vlag negeerde tijdens de training. Wat dat betreft meet de FISA met twee maten. Senna heeft geluk en zijn nieuwe god, die hij gevonden heeft en die naar hem lacht, heeft er voor gezorgd dat hij vandaag van start mag gaan", aldus James Hunt bij aanvang van de race als commentator voor de BBC. Murray Walker hield zich afzijdig van het statement.

Spanje (Overwinning die te laat komt)

De overwinning in Spanje in een van de meest saaie races van het seizoen zorgde Lees verder op de volledige siteervoor dat Ayrton op 60 punten kwam. Zijn achterstand van 16 punten op Prost, kon alleen ingelopen worden met twee overwinningen. Prost kon inmiddels beginnen met het schrappen van zijn 'slechtere' resultaten, Ayrton had alles om voor te rijden. "Het zal moeilijk worden in Japan", vertelde Ayrton na de race. "Het was moeilijk in 1988 en het zal moeilijk zijn dit jaar. Hetzelfde geld voor Asutralië. Ik heb niets te verliezen en ik heb twee a drie weken de tijd om te rusten en me op te laden voor deze twee Grands Prix."
"Ik kon veel harder racen vandaag, maar het heeft geen zin om mensen in te halen op deze baan en daardoor een risico te lopen. Nu heb ik alle punten binnen en kan ik harder racen de aankomende wedstrijden", verklaarde Prost.

Na afloop van de Grand Prix van Spanje sprak Prost in de Franse media over het aankomende gevecht met Senna in Japan. Prost besloot verbaal de aanval te openen door te zeggen dat hij in het vervolg geen ruimte meer zou laten als Ayrton hem zou willen passeren. Met deze uitspraak in het achterhoofd reisde Formule 1 af naar het land van de rijzende zon. Op Suzuka kon de beslissing vallen.