Ayrton Senna Special: Deel 42 - Dramatisch jaar - Gelukkige overwinning in Monaco (1992)

Na een teleurstellende start van het seizoen met twee derde plaatsen in de eerste vijf Grands Prix, Zuid-Afrika en San Marino, wist men bij McLaren in een vroegtijdig stadium dat de kans op de titel nihil was. McLaren en Senna hadden in het begin van het jaar geen antwoord op de dominantie van de Williams Renault van Nigel Mansell. De Brit won de eerste vijf Grands Prix van het jaar en Ayrton mocht zijn heil zoeken in de subtop. Top overmaat van ramp was de Benetton B192 van Michael Schumacher sneller dan de McLaren MP4-7. McLaren startte haar nieuwe seizoen met een update van de 1991-auto, de MP4-6. Deze was niet competitief en daardoor besloot de Britse renstal haar MP4-7, die voor de Europese wedstrijden haar debuut zou moeten maken, te introduceren in Brazilië. De MP4-7 was in de basis een aardige auto maar had nog steeds geen antwoord op de FW14B van de renstal uit Didcot.

Moreno

Zoals verwacht scoorde Nigel Mansell de pole position op het smalle stratencircuit van Monaco. De Brit reed zijn Williams in 1:19.495 rond het circuit. Hiermee was hij ruim 1.1 seconde sneller dan de Braziliaan. De grootste prestatie tijdens deze kwalificatie kwam eigenlijk niet op naam van Mansell maar op naam van Roberto Moreno.

Moreno eindigde op donderdagochtend als derde in de pre-qualifying. Dit lijkt niet schokkend, maar was het wel. De Andrea Moda-Judd was een verre van goede auto. Moreno kreeg het voor elkaar om zich voor het eerst te kwalificeren voor de kwalificatie. Teamgenoot van Moreno, Stig Perry McCarthy kon zich niet kwalificeren en reed uiteindelijk maar twee ronden: "Het team had nog steeds geen goede stoel voor mij gemaakt. Ik kreeg een pak slaag in de cockpit. Ik kon niets zien en probeerde me te herinneren waar de volgende bocht was. In de tunnel reed ik ongeveer 170 km/u en ik hobbelde over de baan. Ik wist niet of ik linksaf moest gaan of dat ik door moest rijden de escape-road op. Uiteindelijk werd in naar binnen geroepen." Andrea Moda maakte gedurende het seizoen 1992 de Formule 1 tot schande. De kwalificatie op donderdagochtend was één hoogtepunt dat volledig op conto kwam van Moreno. Moreno wist zich twee dagen later als 26e te kwalificeren voor de race.

De race

Ayrton wilde op zondagmiddag tijdens de race bij de start Patrese voorbij gaan. Dit lukte doordat hij aan de goede kant van de baan kon starten. Ayrton had niet eens zo'n goede start maar kreeg zijn McLaren wel voor de Williams van Patrese in de eerste bocht: "Om eerlijk te zijn had ik Mansell ook nog kunnen uitremmen, maar ik besloot het niet te doen. Ik had nooit verwacht dat die Williams-coureurs zo vroeg zouden remmen, dus ik besloot voor zekerheid te gaan en alleen Patrese voorbij te gaan", verklaarde Ayrton. Mansell reed vervolgens weg bij de rest van het veld. Ayrton besloot in het begin zijn banden te sparen: "Ik vertelde tegen mezelf: Doe rustig aan, neem geen risico's en blijf rijden."

Gedurende de race verloor Ayrton ongeveer tien seconden doordat de Footwork van Michele Alboreto in Mirabeau stil stond. Ayrton probeerde tot op dat moment het gat met Mansell te beperken, wetende dat de Engelsman nooit een 'veilige' pitstop zou kunnen maken als hij nieuwe banden wilde halen. Het moment met Alboreto kostte hem misschien wel een heleboel tijd, maar door zijn goede snelheid had hij een ruime voorsprong op Riccardo Patrese. Het werd duidelijk dat hij zich kon settelen voor een tweede plaats, tot op dat moment in het seizoen de beste prestatie.

Toch gebeurde er iets waardoor de race een andere wending kreeg. De zekere overwinning van Mansell kwam er uiteindelijk niet. In eerste instantie dacht men (terecht) bij Williams aan een lekke band. Met nog zeven ronden te gaan kwam de Engelsman de pits in. De wielmoer kwam los bij het wisselen van de banden en de Williams monteurs raakte in paniek. Een te lange pitstop zorgde ervoor dat Ayrton voorbij kon komen. Vanaf dat moment wist Ayrton het zeker: "Ik ga deze race winnen."

De laatste ronden van de Grand Prix werden een van de meest memorabele ooit. In een later stadium is door de kijkers van F1-TV deze Grand Prix gekozen tot meest memorabele ooit in het prinsdom. Mansell, op nieuwe banden, verbeterde tot vijf keer toe het lap record. Zijn snelste ronde van 1:21.598 was slechts twee seconden langzamer dan zijn kwalificatietijd en zou goed zijn geweest voor een zesde plaats op de grid. Het was duidelijk dat de FW14B in een 'league of his own' was in 1992. Ondanks dat Mansell de snelste auto had, de nieuwste banden had laten monteren en Senna op oude banden reed, werd eens te meer duidelijk dat inhalen in Monaco onbegonnen werk is. De Engelsman probeerde wanhopig op elk deel van het circuit een gaatje te vinden om Ayrton voorbij te gaan, maar de Braziliaan hield het midden van de weg en er was voor Mansell geen kans. Gedurende de laatste vijf ronden zat de Williams in de versnellingsbak van de MP4-7 maar Senna gaf geen duimbreed toe. Na 78 ronden kwam de Braziliaan 0.215 seconden eerder over de meet dan de Engelsman. Ayrton behaalde zijn vijfde overwinning in Monaco en evenaarde hiermee het record van Graham Hill.

Na de race

De winnaar sprak na afloop realistisch: "Ik ben super blij met mijn vijfde overwinning in Monaco, maar deze auto is echt veel minder dan die van Williams. De auto was tijdens de race beter dan in de kwalificatie, maar zeker niet goed genoeg om Nigel te verslaan. Ik heb de hele race geprobeerd zo dicht mogelijk bij hem te blijven en hoopte op iets waardoor ik de race kon winnen. Aan het einde van de race waren mijn banden versleten en ik had het idee dat Nigel mij heel snel voorbij zou gaan. Ik moest al mijn kennis gebruiken om de leiding te houden. De Williams was drie seconden per ronde sneller dan mij, maar ik wist hem voor te blijven. Op de rechte stukken voelde de auto als een dweil aan, met name door de slechte extis uit de bochten. Toch won ik de race en is het goed om de Leeuw (bijnaam Mansell) een keer te temmen."

Mansell aan de andere kant was teleurgesteld: "Toen ik de tunnel uitkwam in de 71e ronde merkte ik dat er iets mis was. Ik ben naar de pits gereden en verloor al heel veel tijd. De remmen van de auto werkte niet omdat ik op drie wielen reed. De pitstop was langer dan normaal en toen ik de pits uitkwam zag ik Ayrton voorbij gaan. Ik wist dat de race verloren was. Ik heb alles gegeven de laatste ronden maar zijn auto was te breed om voorbij te gaan."

Ayrton zou de daaropvolgende race in Canade pole position pakken. Een teleurstellende jaar eindigde uiteindelijk met twee verdere overwinningen in Hongarije en Italië. De Braziliaan finishte als vierde in het kampioenschap met 50 punten, één punt meer dan Gerhard Berger en 58 minder dan Nigel Mansell. Het seizoen 1992 was een rampjaar voor Senna en McLaren en de Braziliaan besloot zijn interesse te verleggen in andere dingen.