Minder punten voor kwalificatie Indy 500

Aanstaande zaterdag is het precies 22 jaar geleden dat de Indy Racing League van start ging op de 'Mickyard'. De baan van Mickey Mouse in Orlando, Florida. Om alvast de story-line te vertellen heb ik een klein verhaal samengesteld.

Het is 1991, de Indianapolis 500. Rick Mears en Michael Andretti strijden om de overwinning op de Speedway als plots Paul Page (leading commentator van ESPN Speedworld) vanuit het niets midden in de race de opmerking plaatst dat de Indy 500 op losse schroeven staat omdat USAC en IndyCar niet overeen komen met de toekomst van de klasse.
De Indy 500 was van oudsher al een race die onder USAC regels (iets afwijkend van de IndyCar regels) gereden word. Toch komt men op een of andere manier niet tot elkaar en vooral Tony George (CEO van de Speedway) is niet tevreden over het dan gevoerde beleid door IndyCar (CART). George vind het IndyCar systeem 'Formule 1 achtige proporties' aannemen. Er rijden te weinig Amerikanen in de klasse en er zijn teams die zo verschrikkelijk veel aan R&D doen dat andere teams niet meer in de buurt van resultaten komen.

George is een voorstander van een eenheidsklasse, open-wheel racing in de USA moet terug naar het idee waar het zijn oorsprong heeft. Midgets en Sprint-Cars zijn de bakermat van het oval racen en het steekt George dat het grootste USAC talent en Midget coureur Jeff Gordon, die altijd een droom had om open-wheels te rijden, gekozen heeft voor Nascar. George zag in Jeff Gordon een kampioen voor de toekomst die met zijn talent de Amerikaanse coureur op de kaart zou kunnen zetten en eventueel zou kunnen doorstromen naar de Formule 1.
USAC en CART komen er niet uit. In Surfers Paradise 1994, bij de opening van het nieuwe seizoen word duidelijk dat er nog steeds geen akkoord is tussen beide organisaties. George stelt een ultimatum. Men gaat samen met de IMS een nieuwe route volgen waarbij de Indy 500 centraal staat, of hij begint een eigen klasse, gebouwd op de fundamenten (USAC) van de Indy 500. Hierdoor zal er geen plaats zijn voor teams die niet zijn nieuwe weg kunnen en willen volgen.

Een zeer defenitieve keuze kwam toen Penske in 1994 de Mercedes 500i in het geheim liet ontwikkelen door Mercedes Benz. Het project voor deze motor (geschat op een kostenplaatje van ongeveer 5,9 miljoen dollar) zou genoeg zijn om 2 achterhoede teams met 2 auto's 1 vol jaar te kunnen laten racen. Dit schoot George ernstig in het verkeerde keelgat en na de Indy 500 (die Unser voor Penske won) begon USAC met een regelgeving dat Stock-Block V8 motoren alleen mochten meedoen als men als fabrikant ook een auto had die in de VS meer dan 250.000 exemplaren zou verkopen. Normale atmosferische motoren waren altijd toegestaan.

De IRL begon zijne eigen serie met de race in 1996 in Orlando. Reglementen waren dezelfde als de IndyCar Series kampioenschappen van 1995. Daarom stond er een veld aan de start met coureurs die voor 75% uit rookies bestonden en teams die oude Reynards en Lola's gekocht hadden van de IndyCar teams die er vanaf wilde.
Het werd een gedenkwaardige race waarbij meteen aangemerkt kan worden dat het niveau bedroevend was. Diverse coureurs werden op de 1 mile oval al binnen 8 (!) ronden gelapt en het snelheidsverschil was schrikbarend hoog.

Toch heeft de IRL in die vorm wel aan de basis gestaan van Tony Stewart en Kenny Brack. Die later in hun carriere o.a. Nascar kampioen en Indy 500 winnaar werden. Echte Amerikaanse coureurs zoals Buddy Lazier en Eddie Cheever wonnen zelfs de 500. In hun CART tijd waren dit 'gentleman' Pay drivers die eigenlijk nooit een resultaat konden boeken.
Chip Ganassi nam als 1e de gok terug te komen naar Indy in 2000. Met Montoya won hij. 1 Jaar later deed Penske hetzelfde, het wiste de schande van 1995 (DNQ) uit en won met Castroneves. 2001 Was het jaar dat IndyCar (IRL) de Amerikaanse markt opnieuw ging veroveren. Ganassi, Penske en Andretti stonden in 2002 allen aan de start en keerde CART (ChampCar) de rug toe. Het was altijd al duidelijk dat de split alleen maar verliezers kende. Toch vind ik persoonlijk de actie van George om de IRL te beginnen een gedurfde. Hij had op langere termijn een betere visie dan Andrew Craig van CART. Toen CART een enorme flater sloeg in Texas (1,5 mile oval) en de veiligheid van de coureurs in ernstig diskrediet werden gebracht, besloten nog meer teams zich terug te trekken. Honda en Toyota verlieten CART om naar de IRL te gaan. CART ging failliet en werd niet meer dan een 3e divisie van de Amerikaanse autosport met over het algemeen veel nobody's in de cockpits. Van de nobody's die in 1996 bij de IRL begonnen (Dave Kudrave, Rick DeLorto en Racin Gardner) is nooit meer iets vernomen.