45
Ik wil iets aanhalen waarover te weinig wordt gesproken. Een sociaalmaatschappelijke kwestie. En dan niet een gebruikelijke, maar juist eentje die ondersneeuwt. Op veel paddocks hangt momenteel een vreemde sfeer. De kijk op zaken die als aanvaardbaar geldt, wordt door de meerderheid als bedreigend ervaren.
Het is 2022. Als goed mens laat je zien hoe geëngageerd je bent met problemen in de maatschappij. Je maakt daar geen grappen over, maar kijkt met een verontwaardigde blik als je vertelt over klimaatbewustzijn, regenboogemancipatie, oligarchboycots en het verplichten van medische handelingen. Ieder tegengeluid komt per definitie uit de mond van een gek en het is van übergroot belang om de eigen verworven mening frequent door te laten klinken. Een andersdenkende die een rustige, vriendelijke dialoog wenst, wordt de mond gesnoerd met de boodschap dat diens middeleeuwse perceptie achterhaald is.
Deze gedragsvorm is doorgesijpeld tot de autosportwereld. Sinds zijn ‘kijk uit voor de elite’-Instagramverhaal wenst Lewis Hamilton pardoes elk van die bovengenoemde strijdpunten te verdedigen. Collega Sebastian Vettel staat hem bij. Beiden laten zich geregeld kritisch uit. Persoonlijk ben ik niet overtuigd van de zuiverheid van hun idealisme, maar dat is louter onderbuikgevoel.
Binnen het rijdersgilde kunnen de twee Formule 1-helden op weinig bijval rekenen. Een overgrote meerderheid meent dat overheden en instanties de bovengenoemde pijlers zelf aanjagen, in een poging macht te behouden. Voor eenieder die dat als complottheorie klinkt, wijs ik liefdevol op de strakblauwe oktoberlucht en adviseer ik een prachtige wandeling in het dichtstbijzijnde bos.
Hamilton heeft zevenmaal het wereldkampioenschap gewonnen en Vettel bezit vier titels. Zij gelden als autoriteit en hebben een voorbeeldfunctie. Als zij iets zeggen over sociaalmaatschappelijke problemen, wordt dat sneller opgenomen dan de aandachtsroep van iemand die ooit een kartrace won of de derde plek in het winterkampioenschap van de Formule huppeldepup veroverde. Marketingtechnisch is dat algemeen bekend.
Normaliter zou het bovenstaande geen probleem hoeven zijn, als iedereen kan en mag zeggen wat-ie denkt. Maar dat mag niet. Sterker nog: het gaat momenteel véél verder. Coureurs bijten tongen stuk om zich stil te houden, want stel toch dat ze iets zeggen wat hun reputatie schaadt. Dat kan fans, sponsoren, zitjes en uiteindelijk carrières kosten. Coureurs houden eigen overtuigingen onder druk voor zich, krijgen claims aan de broek of zijn door organiserende bonden tegengewerkt in hun jacht naar een stoeltje – puur omdat ze het oneens zijn met de aanvaarde gedachtevorm.
Als het één coureur betreft, kan het als absurditeit worden weggezet. Twee, dat kan ook nog. Maar het zijn er tientallen, zo niet honderden. Een dwangbuisperceptie neemt knellende vormen aan en een explosieve reactie hangt in de lucht.
Om vandaag met een open einde af te sluiten, de woorden van een Britse filosoof: “Hoe ongelooflijk onthutsend is alles wel niet, als je nagaat wat voor mentale kronkels en zelfmisleiding er nodig zijn om te beweren dat je staat voor vrije meningsuiting en mensenrechten, terwijl je vraagt om het verbieden van iets omdat de perceptie daarvan anders is dan het jouwe.”
René Oudman
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
Damon Hill
Posts: 16.887
Laten we ook een stoppen met de term "antivaxxer" te gebruiken voor iedereen die een bepaald vaccin niet wil nemen.
Iemand die er bijvoorbeeld voor kiest niet het corona vaccin te nemen is niet per definitie een "anti-vaxxer" of "wappie". Zelf heb ik dit vaccin ook niet genomen. Dat betekent ni... [Lees verder]