Financiering voor museum ter ere van Jim Clark rond

Iedere keer als ik wat lees of zie over Jim loopt het kippenvel over mijn rug en armen.
Het is ongelooflijk wat voor emotie die man nog steeds bij mij teweeg brengt.
Ik was 14 toen hij in Zandvoort won met de Lotus 25, voor mij de mooiste auto ooit, zelfs mooier dan de 49. Ik verslond de verhalen in de buitenlandse autobladen want op tv had je nagenoeg niks.
In '67 in Monza reed hij een van de meest memorabele F1 races ooit. Hij had de leiding en kreeg een lekke band. Nadat de band verwisseld was, en dat duurde toen even langer als tegenwoordig, had hij meer dan een ronde achterstand. Die ronde heeft hij weer helemaal ingelopen en nam weer de leiding om in de laatste ronde met een kapotte benzinepomp uit te vallen.
Voor mij is hij de grootste omdat hij er de oorzaak van is dat ik mijn leven lang al autosportfan ben!

We doen het volgens mij bijna allemaal wel @MSE, dat vergelijken.

Zolang we maar niet uit het oog verliezen dat het onmogelijk is om een realistisch beeld te verkrijgen is er m.i. niet zoveel mis mee.

Sommigen lopen met oogkleppen op achter hun idool aan, dan wordt het een ander verhaal.

Beste Jim Clark,

Er zijn voor mij persoonlijk 3 iconische plekken op deze aarde. 1 Daarvan heeft een monument wat hedendaags in een of ander klote bos in de omgeving van Hockenheim verstopt is. Dat monument moet voor de ingang van het circuit staan. Iedereen moet er voorbij komen, even stoppen en goed nadenken wij deze genie was.

Zoals ik al zei, jonge gasten die niet meer tot de hangjeugd behoren maar hun tijd tegenwoordig nuttig besteden door Formule 1 te kijken mogen echt wel eens vaker op YouTube gaan kijken naar de reportages en races van vroeger en die andere site die ook met You begint mijden.

Autoracen is zo'n mooie passie, de helden van weleer. De Legends van de sport, die schatkist waar ik op hamer, die mag zo veel vaker opengetrokken worden.

Ik wilde per se naar Imola (Tamburello) om te kijken waar het gebeurt was. Wilde ook per se naar Sao Paulo om daar te kijken, je krijgt kippenvel en je denkt dat hij van boven jou in de gaten houd wat jij aan het doen bent als je bij het graf staat.

Dat moment heb ik ook kort gehad in dat klote bos in Hockenheim, toen ik mij besefte dat het monument iets mythisch en magisch is. Alleen ziet de wereld dat vanaf een andere kant. De helden van weleer, de mooie coureurs. De overleden jongens waar de traan bij mij kwam. Senna, Villeneuve en Elio de Angelis. Maar recenter Dan Wheldon, Justin Wilson, Jeff Krosnoff en vooral Greg Moore. Vooral Wheldon en Moore hebben mij veel pijn gedaan als fan. Maar 1 ding is zeker, legendes die het leven hebben gelaten bij het uitoefenen van hun vak mogen nooit vergeten worden en verdienen een museum en een monument. Niet een of ander beeldje in een bos met hekken er voor.....

Dank MSE, we delen dezelfde emoties!

Is inderdaad jammer dat niet zoveel mensen dat weten. Het is zulke interessante geschiedenis uit de tijden dat het echt nog gladiatoren waren. er zijn zoveel van die grootheden geweest. Ik heb die tijd nooit meegemaakt. Ik ben pas bewust van F1 vanaf 1975, en toen was ik echt nog een heel klein jochie. Mijn ouders hebben Jim Clark nog wel zien rijden op Zandvoort.
Ik vind bijvoorbeeld alle verhalen rondom Tazio Nuvolari fantastisch.
Mr Monza weet daar ook het een en ander over te vertellen. Net als de geschiedenis van het oude Alfa Corse en de begindagen van Enzo Ferrari.
Jim Clark moet echt heel bijzonder zijn geweest, net zo'n soort rijder als Jochen Rindt denk ik.

Beste Brabham,

Ik heb 1 tip voor je. Zoek eens op internet naar de serie 'The Power and the Glory' origineel van de BBC uit 1991. De titel Racing for the Reich staat helemaal in het teken van de races die voor de oorlog in het Nazi-tijdperk plaatsvonden. Carraciola, De Graffenried, Tazio, Prince Behra. Alle namen komen voorbij.

Mocht je het niet kunnen vinden, mail me dan op themotorsportencyclopedia gmail com
Zorg ik er voor dat jullie die serie kunnen krijgen. Liefhebbers (Jim) mogen altijd mailen met vraag naar oude documenten uit die tijd.

Als je bij Zandvoort naar de achterkant van t circuit gaat bij de parkeerplaats bij de manege kan je oude stukken talud van het stuk naar Bos-in nog zien. Vind ik ook altijd bijzonder, vooral omdat wij daar als jochie vlak bij het tunneltje onder het hek doorkropen om op het circuit te komen.

Gaaf MSE, ga ik naar zoeken. Weet niet of ik die ken. Ken wel wat geschiedenis uit die periode vanwege Nuvolari, en ook weleens een docu gezien over die Engelsman die toen voor Mercedes reed, z'n naam ben ik vergeten. Erg interessant allemaal.
De historie van het gebruik van de quadrofoglio verde is ook een mooi verhaal op zich. Vooral ook waarom het nu op een driehoeksvlak staat en niet meer op een ruit.

Beste Brabham,

Klopt je praat in dit geval over Richard Seaman. Een Engelse coureur die voor de oorlog bij Mercedes-Daimler als coureur in dienst was. Volgens mij word hij besproken in de serie. Hij is in 1939 in Spa om het leven gekomen na een ongeluk.

Volgens mij heeft Jonathan Glancey ooit een stuk over hem geschreven waarin hij uitlegde hoe hij als enige Brit in het Nazi-Tijdperk kon overleven. Ik weet het niet helemaal zeker, maar zal er voor het archief in duiken..... ;)

Staan in ieder geval wat afleveringen op Youtube. Leuk. Zo kijken

Een van de meest ontroerende anekdotes vind ik nog dat hij zich liever boer noemde; dit staat ook zo op zijn grafsteen. Racen was wel leuk en aardig, boer-zijn, dat was het ware.
en.wikipedia.org/wiki/Jim_Clark#/media/File:Clark_grave.jpg

Lastig te zien op zwart-wit foto, maar ik neem aan van wel. Prachtige plaat idd

Uiteraard én met de gele streep!

ja echt spectaculair plaatje