Historie: Grand Prix van Duitsland 1997: de laatste overwinning van Gerhard Berger

Ik heb als schrijver natuurlijk altijd een zwak gehad voor bepaalde coureurs. Gerhard Berger was er één van. Als coureur reed hij onder meer voor Benetton (1986), Ferrari, McLaren, weer Ferrari en in 1996 kwam Berger terug bij Benetton; het wereldkampioenschapsteam van Flavio Briatore.

In 1996 was Berger al dicht bij een overwinning op Hockenheim. De Renault-motor plofte drie ronden voor het einde. Een masterclass van Berger werd abrupt weggegumd door een grote rookpluim. Berger was verstrikt geraakt in een groot gevecht met Damon Hill. Gedurende enkele ronden lukte het Berger om in het stadiongedeelte iets weg te lopen, door daarna, op de lange stukken door het bos de tow te breken.
Hill kwam na 42 ronden op 0.660 van Berger door, Berger reed nog iets weg op het gedeelte naar de eerste chicane (de motor was op dat moment helemaal top, zoals elke uitzonderlijke piek meestal het einde van de motor betekent). Bij het uit-accelereren van de eerste chicane kwam er een grote rookpluim achter de Benetton vandaan. Berger eindigde met een wandeling door het bos.

In 1997 was de situatie anders. Berger, inmiddels 38 jaar oud, kwam terug in de auto na drie Grands Prix te hebben gemist. Een sinusinfectie en de dood van zijn vader (ongeluk met een light-vliegtuig) weerhield Berger er van om de GP's van Canada, Frankrijk en Groot Brittanië te rijden. In die Britse GP werd vervanger Wurz derde. De indruk was dat Berger, die zichzelf naar binnen blufte bij Briatore op kantoor, snelheid tekort zou komen. Berger wilde koste wat kost de GP van Duitsland rijden. Briatore vond het nog te vroeg en was van zijn kant tevreden over Wurz die ietwat gelukkig derde werd op Silverstone.
Het was al duidelijk dat Berger in 1998 niet meer voor Benetton zou rijden. Berger en teamgenoot Alesi werden vervangen door Wurz en Fisichella. Midden in deze periode van de Europese Grands Prix kwam de roddel dat Berger misschien helemaal niet meer terug zou komen. 

Toch stond Gerhard (na een verhitte discussie met Briatore die een resultaat eiste) aan de start in Duitsland. Het zou een Grand Prix worden waarin Berger bijna een Grand Slam behaalde. Een overwinning, een pole-position (slechts 0.023 sneller dan Fisichella), de snelste ronde, maar helaas door de pitstop strategie niet alle ronden aan de leiding. Berger was heer en meester, reed Schumacher op 17 seconden, en was 35 seconden sneller dan teamgenoot Alesi. Een overwinning die voor hem emotioneel was. Zeker gezien de gebeurtenissen aan de weken voorafgaande aan de race. Zijn stoeltje (waarover gespeculeerd werd) was verzekerd voor de rest van het seizoen.

De overwinning in Duitsland betekende de laatste podiumplaats voor Berger in zijn loopbaan. Berger had het voor elkaar gekregen om in zijn laatste seizoen nog één keer te pieken. Achteraf gezien een wereldprestatie. Benetton was niet meer het succesteam van de jaren ervoor. Een chassis dat bijzonder matig was en de Renault-motor was inmiddels op kracht en betrouwbaarheid gepasseerd door Mercedes en Ferrari, ondanks het feit dat Hill en Villeneuve samen voor de titel reden. 

Om terug te keren op de eerste alinea ben ik blij dat ik Berger toen heb zien winnen. De ervaren coureur die altijd de sympathie had van een heleboel collega-coureurs en fans, heeft op deze manier een waardig afscheid gekregen. De Oostenrijker, die in zijn McLaren-periode een groot aandeel had in de ontwikkeling van de auto waarmee Ayrton Senna wereldkampioen werd, kon terugkijken op een geweldige loopbaan. Berger was goed genoeg in zijn top tijd om ergens eerste coureur te worden. Ik denk dat dit er zeker in had gezeten. Hij had met een beetje geluk en de juiste move ook nog meerdere GP's kunnen winnen, maar duidelijk is wel dat de lange Oostenrijker alles uit zijn loopbaan heeft gehaald.

Afgelopen vrijdag toen hij bij het F1 Café te gast was, zagen we een Berger die we kennen. Een uiterst sympathieke, aardige en gezellige man die nooit uit de hoogte is geweest. Arrogantie komt niet in zijn woordenboek voor, Berger is een gentleman, een lolbroek, maar was vooral een geweldige coureur. Voor mij persoonlijk een van de beste coureurs die nooit wereldkampioen is geworden.

Geschreven door Tom (Motorsport Encyclopedia)