Historie: Pay drivers in de Formule 1: Philippe Adams en de droom die werkelijkheid is geworden

Vandaag is het 19 november 2018, de verjaardag van Philippe Adams. Voor ons tijd, met het oog op de winter, om een nieuwe serie te introduceren: Pay drivers. Elke pay driver in de Formule 1 heeft zijn eigen verhaal. Een verhaal dat wel eens veel dieper kan gaan dan de Formule 1-fan zich kan realiseren. Vandaag trappen we af met een snelle Belg, Philippe Adams.

We pakken het verhaal over Philippe Adams op in 1992. In het jaar waar Nederlands grootste talent (Marcel Albers) tijdens een Britse Formule 3-race op Thruxton om het leven kwam, begon Adams het jaar bij Bowman Racing. Gedurende de eerste vijf wedstrijden van het seizoen scoorde Adams in drie wedstrijden punten. Na de vijfde race op Thruxton nam Adams plaats in het team van Alan Docking Racing. Het team waar Marcel Albers tot en met de derde wedstrijd voor reed. Gil de Ferran was na vijf wedstrijden al bijna verzekerd van de titel. De Braziliaan had een geweldige voorsprong en de enige echte uitdager was Paul Stewart Racing-coureur Kelvin Burt. De Engelsman kende een slechte serie in het midden van het seizoen. Juist in die periode toonde Philippe Adams zijn talent. Zijn eerste race voor Alan Docking Racing op Brands Hatch werd winnend afgesloten. Daarna volgde een podium op Silverstone en een overwinning op het club-circuit van Silverstone. Adams was vrijwel kansloos voor de titel, door de grote voorsprong die De Ferran had opgebouwd. Toch kreeg de coureur uit Moeskroen het voor elkaar om het kampioenschap als tweede te eindigen. Een goede prestatie, zeker gezien het feit dat Adams halverwege het seizoen noodgedwongen de overstap moest maken naar een ander team.

In 1993 besloot Adams om het Britse Formule 2 kampioenschap te rijden. Een kampioenschap met Reynard Chassis, die in het jaar 1992 in de International European Formula 3000-kampioenschap hadden gereden. Adams besloot te tekenen bij Madgwick International, een team waar in het verleden Nigel Mansell mede-eigenaar van was. Mansell trok zich eind 1991 terug uit het team na de dood van Paul Warwick die om het leven kwam bij een ernstig ongeluk op Oulton Park. Adams zorgde voor de benodigde centen. Tijdens de eerste wedstrijd van het kampioenschap op Oulton Park startte de Belg vanaf een vierde plaats. Uiteindelijk won Adams met 35 seconden voorsprong op Enrico Bertaggia. Bertaggia is overigens de man die zich zes keer niet wist te pre-kwalificeren voor een Formule 1-race in 1989, toen hij voor Coloni reed. Sterker nog, de Italiaan wist zich in elf van de negentien optredens in de Formule 3000 niet te verzekeren van een plek op de grid. Het Britse Formule 2-kampioenschap was geen klasse van hoogvliegers. In een andere serie over 'defunct championships' zullen wij meer aandacht besteden aan deze klasse.

Adams won de eerste vier races van het kampioenschap, maar werd in Oulton Park plotseling buiten de auto gezet. Het team kende financiële problemen en kon alleen de auto van Mikke van Hool (een Belgische coureur die later team Astromega vormde) op de grid zetten. Adams mocht niet meer rijden. "Mikke van Hool gaf Madgwick een financiële injectie en vond zichzelf eerste rijder bij het team. Hij had heel veel mogelijkheden door zijn rijke familie", verklaarde Adams later aan GP-Rejects, dat een interview met hem had. De Belg stond langs de kant en zag gedurende de zomer zijn voorsprong in het kampioenschap slinken. Mikke van Hool, die eigenlijk altijd langzamer was dan Adams, snoepte per race een stukje van de achterstand af. "Franco, van Argo Racing, kende de situatie en vroeg mij om de laatste twee wedstrijden van het seizoen te rijden in een Reynard 91D. Die kans pakte in met beide handen aan en ik versloeg Mikke van Hool in een direct gevecht op Thruxton." Uiteindelijk werd Adams kampioen met drie punten voorsprong op gelegenheidsrijder Jose Luis di Palma en Mikke van Hool.

Adams dacht na zijn titel in de Britse Formule 2 een stap te kunnen maken. Een vervolg in het Europese Formule 3000-kampioenschap zou logisch zijn. Toch kreeg de Belg de centen niet bij elkaar om een volledig seizoen te draaien. Adams zag daarom af van het rijden in achterhoede-teams met weinig budget. Hij koos voor een rustig seizoen in het Belgische Procar-kampioenschap, waar hij voor Audi reed. Op de achtergrond wilde Adams toch die stap maken richting de hoogste klasse van de autosport. De Belg zocht contact met verschillende Formule 1-teams en kwam uiteindelijk door Bernie Ecclestone bij Lotus terecht. "Ik zat in het kantoor van Colin Chapman te wachten of de directie van Lotus mij de kans wilde geven om enkele wedstrijden voor hun team te rijden. Uiteindelijk kreeg ik om zes uur 's avonds het groene licht. We zijn toen snel een stoeltje gaan passen in de fabriek en de volgende dag reed ik ongeveer twintig ronden op een mistig en nat Silverstone." Adams wist dat Lotus centen nodig had om het einde van het seizoen te halen. De Belg had een mooi plan opgesteld om dit financieel te kunnen bewerkstelligen. Adams verklaarde in 2010 in de Belgische krant 'Het Nieuwsblad' hierover: "Als je de Formule 1 haalt, mag je je carrière geslaagd noemen. Maar ik oogstte slechts kritiek. Ik was een fils-à-papa en Guy Mathot, mijn peter, zou voor het geld hebben gezorgd. Wel, ik heb zelf voor het geld gezorgd. Ik en niemand anders. Ik heb 250.000 euro geleend bij een bank. Ten persoonlijke titel, met het huis van mijn vader als waarborg. Door mijn resultaten in de Formule 1 te verzekeren en door sponsoring heb ik 175.000 euro gerecupereerd. Voor het restant heb ik tien jaar afbetaald. Door te gaan werken, zoals iedereen."

De twee wedstrijden die Adams voor Lotus reed in 1994 zijn bij de meeste niet opgevallen. Toch mag men als fan van de autosport trots zijn op de manier zoals Adams de Formule 1 heeft bereikt. De Belg is dan wel door iedereen uitgelachen, omdat hij in 1994 op een nat Spa-Francorchamps de auto niet onder controle kon houden. Volgens de Belgische media was Adams een 'klungel zonder geld, die zijn toekomst op sociaal gebied overhoop gooide'. Dit is te makkelijk scoren door de Belgische krant. Het waren met name de Franstalige mediums die Adams tot aan de enkels toe hebben afgezaagd. Adams heeft er alles voor over gehad om het tot de Formule 1 te schoppen. Hij heeft uiteindelijk zijn droom waar kunnen maken. Gedurende twee Grands Prix was Adams Formule 1-coureur. Voor Lotus wel te verstaan. Enkele jaren geleden was Adams uitgenodigd bij een het jubileum van de renstal. De Belg is er trots op en verklaarde in 2008: "Lotus vierde onlangs zijn jubileum. Wie was uitgenodigd? Deze jongen. Blijkbaar is Lotus mij toch niet vergeten. Ook al reed ik maar twee races. Wat trouwens de afspraak was, want ik had maar het budget voor twee races." Adams stopte in 2002 met de autosport en werd autoverkoper bij een Seat-garage in Doornik. "Ik ben de beste autoverkoper in de streek" vertelde hij in 2010. "Ik verkoop 200 auto's per jaar, maar mijn CV met daarop Formule 1-coureur als trotse prestatie heeft voor mij geen deuren geopend."