Historie: Haven't made the grid: De McLaren MP4-8 Chrysler uit 1993

Na het vertrek van Honda uit de Formule 1 als motorenleverancier eind 1992, was McLaren op zoek naar een nieuwe partner. In eerste instantie werd er een link gelegd met de Renault-motor. Deze RS4 3.5 V10-versie van de Franse fabrikant stond op dat moment te boek als de beste motor van het veld. Het was dan ook niet verwonderlijk dat McLaren in de loop van 1992 Renault benaderde voor een eventuele samenwerking. De Fransen hadden op dat moment Williams en Ligier als fabrieksteams. Renault weigerde om een derde team te voorzien van motoren en dit kwam mede door de veto die Frank Williams bij Renault uitsprak. McLaren was te laat met het zoeken van een exclusieve partner voor 1993 en moest het daarom doen met de klantenmotor van Ford, de V8 HBE7. Deze motor was in feite een specificatie lager dan de fabrieksmotor. Benetton was partner van Ford en had het alleenrecht op de Ford HBA8-motor. De HBA8-motor was de motor met de pneumatische kleppen, althans zo stond deze destijds in de paddock bekend.

McLaren kwam in haar zoektocht terecht bij Chrysler-Lamborghini, met de ervaren Mauro Forghieri in de gelederen. De Italiaan was een zeer goede bekende van Ayrton Senna. Senna had eindeloos respect voor Forghieri. Senna en Forghieri spraken meerdere malen met elkaar af in Toscane. Bij geheime ontmoetingen vertelde Senna dat hij de Chrysler-Lamborghini, die op dat moment achter in de Larrousse lag, een potentieel beschikbare motor vond voor McLaren. Senna nam de tekeningen van de MP4-8 uit 1993 mee en Forghieri zou ervoor zorgen dat de Lamborghini 3512 V12 na herontwikkeling in de McLaren zou passen.

Senna stapte daaropvolgend het kantoor van Ron Dennis binnen. Deze toonde per direct interesse en besloot in het geheim een MP4-8B te ontwikkelen. Op het testchassis, dat in het begin van het seizoen door Mika Hakkinen werd gebruikt, bouwde men een Lamborghini V12-motor. Deze gehele operatie kwam in augustus 1993 voor het eerst in de media. McLaren was hier al veel langer mee bezig. Het eerste contact van Senna en Forghieri zou spelen tijdens de Spaanse Grand Prix van datzelfde jaar. Op de zondagavond na de Grand Prix van Monaco, die Senna overigens won, zou Forghieri bij Senna in zijn appartement zijn geweest. Volgens getuigen zou de Italiaan pas maandagmiddag weer vertrokken zijn, met een stapel papieren onder de arm. In eerste instantie hadden de mensen er geen idee van, maar pas later, toen een Italiaanse krant in augustus meldde dat er een geheime operatie aan de gang was tussen Lamborghini en McLaren, bleken de puzzelstukjes samen te komen.
 

Toen Ron Dennis in 1993 tijdens de IAA op Frankfurt de hand schudde van Chrysler-CEO Bob Lutz, kwamen de speculaties verder op gang. McLaren zou op Estoril, op de dag dat Jos Verstappen zijn debuut maakte voor Footwork in de Formule 1, de auto testen met een spierwitte livery. De motor werd door de fabrikant Chrysler-Lamborghini genoemd en zou ongeveer 710 pk hebben. Dit was ongeveer 40 pk minder dan de Renault V10 waar Williams in 1992 en 1993 wereldkampioen mee werd, maar was wel meer dan de klantenmotor die Ford op dat moment produceerde. Senna testte de auto voor het eerst op Silverstone. Op 20 september 1993, een week voor de Portugese Grand Prix, reed Senna de McLaren-Chrysler de pits uit. Na enkele installatie ronden gaf de Braziliaan gas. De resultaten waren verbluffend. Met een rondetijd van 1:20.4 aan het einde van de dag, reed de Braziliaan bijna 1,6 seconde sneller dan zijn kwalificatietijd van 1:21.986 voor de Britse Grand Prix.

Bij deze Grand Prix had Alain Prost in de kwalificatie de snelste tijd gereden, deze tijd was bijna drie (!!!) seconden sneller dan de tijd die Senna reed in de MP4-8 Ford. Door het invoeren van de Chrysler Lamborghini-motor zou de Britse renstal er op Silverstone alleen al anderhalve seconde op vooruit gaan. Senna was zo blij als een kind en besloot zijn technische feedback door te geven aan Mauro Forghieri. Senna wilde een minder agressieve top en meer controle over de toeren. De motor bleek op de testbank ongeveer 750 pk te kunnen genereren. Mika Hakkinen testte eveneens met de auto. De Fin bleek eveneens meer dan een seconde sneller te zijn dan de kwalificatietijd van Senna. Ondanks het feit dat de Lamborghini niet de beste betrouwbaarheid had, wilde Senna de auto gebruiken tijdens de Grand Prix van Japan. Ron Dennis antwoordde daarop met het woord: "No!". Dit was voor Senna nog geen reden om het bijltje er bij neer te leggen. De Braziliaan nam contact op met Forghieri, om zijn bevindingen nogmaals in detail te verwoorden. De Italiaan beloofde Senna om binnen zeven dagen met een nieuwe motor te komen, die aan zijn wensen zou voldoen.

Hakkinen had overigens tijdens die test een motorprobleem. De motor explodeerde en er bleek een gat in de onderkant van de auto te zijn ontstaan. Hakkinen vertelde jaren later over dit voorval: "Ik heb genoten van het rijden in de McLambo. Het was werkelijk de meest speciale auto waar ik tot dan toe in gereden had. We vlogen als een soort vliegtuig over de baan. Bij elke toef gas die ik gaf versnelde de auto vooruit. Het geluid, de werking, het snelle oppakken van de motor, werkelijk alles was fantastisch aan die combinatie." Senna was zo onder de indruk dat hij na zijn eerste kennismaking de autotelefoon van Mansour Ojjeh pakte en Ron Dennis belde. "Als we volgend jaar met deze motor achterin de McLaren rijden, dan rijd ik nog een jaar voor je! Desnoods gratis." Ondanks de betrouwbaarheidsproblemen en wat koeling issues was Senna er van overtuigd dat de Chrysler-Lamborghini McLaren in een stap terug aan de top had kunnen brengen.
 

Op Estoril reed Senna opnieuw in de McLaren-Chrysler Lamborghini. Ditmaal voor het oog van de media. In een spierwitte auto reed Senna de pits uit. Getuigen die destijds de Braziliaan de pits uit zagen rijden en de gashendel open hoorden trekken spreken nog steeds van een "kippenvel-moment". Het geluid van de motor die achter in die witte McLaren lag, was misschien nog wel mooier dan de mooiste V12 die Ferrari ooit had geproduceerd. Ook bij andere teams viel de combinatie van McLaren en Chrysler Lamborghini op. Vele teambazen stonden een beetje te trillen op hun benen. Waarom hadden zij niet die overstap willen maken naar een exclusieve motorleverancier? Senna besloot de test met een rondetijd van 1:13.23, precies gelijk aan de rondetijd die hij in de McLaren Ford had gereden. Ook Hakkinen nam McLaren-Chrysler Lamorghini onder handen. Hij kwam tot een tijd van 1:13.69. Senna was nog positiever dan de eerste keer dat hij de auto reed. De Braziliaan was inmiddels op de hoogte dat Alain Prost zou kunnen stoppen aan het einde van het seizoen. Hierdoor zou er een plekje bij Williams vrij komen. Senna wachtte bewust met het maken van een beslissing, de keuze voor McLaren voor 1994 zou voor hem bindend zijn.

Toen Dennis plotseling geen interesse meer toonde in het Lamborghini-project en koos voor een avontuur met Peugeot, wist Senna wat hem te doen stond. Hij tekende bij Williams. Senna had echt een bepaalde toekomst in gedachten voor McLaren en Chrysler. Dit werd later ook door Mauro Forghieri bevestigd. "Ayrton kwam naar me toe toen hij vernomen had dat Peugeot en McLaren een partnership waren aangegaan. Hij kon het niet geloven. Het was zijn doel een auto te ontwikkelen waarmee hij weer mee zou kunnen doen voor de wereldtitel. Eigenlijk wilde Ayrton dezelfde weg bewandelen als in 1988, toen hij Honda mee had genomen naar McLaren. Ayrton sprak vol lof over de werkzaamheden die wij binnen zeven dagen hadden gedaan. De aanpassingen die hij tijdens de test in Estoril voelde gaven hem de doorslag om bij McLaren te blijven. Uiteindelijk is het project niet tot stand gekomen, ook omdat Ron Dennis meer vertrouwen bleek te hebben in de Peugeot V10-motor. Deze motor had namelijk succes gehad in het Group C-kampioenschap van 1992 en 1993."

Ron Dennis maakte die keuze uiteindelijk op gevoel. Het bleek een slecht gevoel te zijn. De Peugeot A6 V10 was verre van betrouwbaar, lag om de haverklap uit elkaar en bracht te weinig power. Van de zestien uitvalbeurten in 1994 waren er tien motor gerelateerd. De spectaculairste was nog wel bij Martin Brundle, die de Peugeot-motor bij de start van de Britse Grand Prix in lichterlaaie zette. De Peugeot-motor werd aan het einde van 1994 vervangen door een Mercedes-krachtbron, de rest is historie. Chrysler-Lamborghini besloot uiteindelijk na de afzegging van McLaren, wat overigens geen afzegging was maar een aankondiging dat ze met Peugeot zouden gaan rijden, het Formule 1-project te stoppen. Jammer, zeker gezien de mogelijkheden die deze fabrikant had. Het had met Mauro Forghieri een van de meest capabele mensen van de jaren '70, '80 en '90 in dienst. Lamborghini is onlangs aangeschoven in de Formule 1-strategy groep, om mee te praten over de toekomstige motoren van de Formule 1. Uiteindelijk hebben de Italianen (die onderdeel zijn van de Volkswagen Group) besloten om niet toe te treden tot de Formule 1. De test van Ayrton Senna en McLaren in Estoril bleek het laatste echte wapenfeit te zijn van de in 1963 opgerichte sportwagenfabrikant.