21
Op donderdag 3 januari 2019 zal Michael Schumacher 50 jaar worden. Reden voor F1Today om in een uitgebreide serie terug te blikken op de loopbaan van de man die qua statistieken de grootste Formule 1-coureur is. In onze serie nemen wij bepaalde 'tijdperken' uit de loopbaan van de Duitser door. Wij gaan dieper in op bepaalde details en zullen met video's en foto's het geheel extra glans geven. Wij van F1Today wensen jullie veel plezier bij het lezen van onze reportages. Om het verhaal makkelijker te maken, hebben wij ervoor gekozen om hem bij zijn voornaam te noemen. Zijn broertje Ralf is eveneens met de voornaam benoemd.
Karts
Michael begon op vierjarige leeftijd met het rijden op een skelter. Eerst ging dit nog met de trappers, maar naar verloop van tijd besloot vader Rolf er een klein motorblok op te zetten. Deze kleine skelter werd vervolgens door Michael tegen een lantaarnpaal gereden. Zijn ouders namen hem daarop mee naar de kartbaan in het dichtbij gelegen Kerpen. Hier maakte Michael als jongste lid van de club, zijn eerste meters. Vader Rolf besloot van diverse onderdelen een eigen kart te bouwen en Michael won op zesjarige leeftijd zijn eerste clubkampioenschap. Voor een eventuele vervolgstap moesten de ouders van Michael meer gaan werken. Toen Michael een nieuwe motor nodig had voor zijn kart, werden zij ondersteund door Jürgen Dilk. Dilk, een lokale zakenman, bleef Michael zijn kartseizoenen ondersteunen. Dilk zorgde eveneens voor sponsoren, zodat Michael zonder problemen zijn wedstrijden kon blijven rijden.
In zijn kartloopbaan behaalde Michael uitstekende resultaten. In 1984 werd hij Duits Kart Junioren-kampioen, om dit in 1985 te herhalen. In 1986 finishte hij derde in de Duitse Senioren klasse en behaalde hij eveneens een derde plaats in het Europese kampioenschap. Nadat Michael met school stopte, deed hij ervaring op als een monteur. Het heeft Michael in de loop van zijn carrière geholpen.
Formule Ford en Formule Konig - de eerste stappen in een race-auto
Met behulp van Jürgen Dilk besloot Michael de overstap te maken naar de autosport. Michael, op dat moment negentien jaar oud, reed voor Eufra Racing 
wedstrijden in het Europese en Duitse Formule Ford-kampioenschap. Michael behaalde in deze kampioenschappen uitstekende resultaten. Gecombineerd stond hij in elf wedstrijden achtmaal op het podium, scoorde hij vier overwinningen en stond hij op pole position tijdens een Europese Formule Ford-wedstrijd. Hij werd dat jaar achter Mika Salo tweede in het Europese Formule Ford-kampioenschap. Formule Ford was in 1988 desondanks niet de hoofdzaak voor Michael. Zijn echte doel was de instapklasse, de Formula Konig. In een seizoen dat tien wedstrijden kende won Michael er negen. Michael werd met een bijna maximaal aantal punten kampioen. Met 192 punten tegenover de 131.5 van Oostenrijker Georg Hutter was Schumacher oppermachtig. Deze titel, gecombineerd met zijn uitstekende prestaties in de Formule Ford 1600, zorgde ervoor dat Michael op de radar kwam van Willi Weber.
Formule 3
Willi Weber plaatste Michael in 1989 in de Formule 3 bij zijn WTS-Team. Hiervoor had Weber Michael al gepolst na zijn indrukwekkende overwinning tijdens een Formule Ford-race op de Salzburgring. Weber verzorgde een test op Hockenheim en was direct overtuigd van de klasse van Michael. Weber betaalde het stoeltje van Michael uit eigen zak en was ervan overtuigd dat hij een heel groot talent in zijn stal had. In 1989 had het Duitse Formule 3-kampioenschap de beschikking over een heel groot stel talenten. Naast Michael waren ook Heinz-Harald Frentzen, Michael Bartels (gefinancierd door Klaus Graff, de vader van Steffi), de snelle dame Ellen Lohr, Marco Werner, de Oostenrijker Karl Wendlinger en de Deen Tom Kristensen actief in het kampioenschap. Michael begon het kampioenschap met drie derde plaatsen op rij. Tijdens de vijfde wedstrijd, op het circuit van Zeltweg in Oostenrijk, 
versloeg hij Heinz Harald Frentzen en won hierdoor zijn eerste Formule 3-race. Deze overwinning werd mede mogelijk gemaakt door zijn eerste pole position van dat jaar. Tijdens de elfde ronde van het kampioenschap op de Nurburgring, reed Michael opnieuw de snelste tijd in de kwalificatie. Hij startte van pole position en won de wedstrijd. Schumacher was tot het einde van het seizoen verwikkeld in een hard gevecht om de titel. Uiteindelijk zou hij derde worden in het kampioenschap. Karl Wendlinger behaalde een punt meer dan Michael, Heinz-Harald Frentzen behaalde hetzelfde puntenaantal als Michael, maar had een overwinning meer. Tijdens de Macau Grand Prix aan het einde van het jaar, won Michael de kwalificatie-race. Tijdens de hoofdrace viel hij uit.
In 1990 was Schumacher de gedoodverfde favoriet voor de titel. Hij werd met overmacht kampioen en maakte kennis met een concurrent voor de toekomst. De 
Fin Mika Hakkinen zou tijdens de laatste race op Hockenheim rijden in het Duits Formule 3-kampioenschap. De Finse coureur was op alle fronten sneller dan Michael. Deze episode kreeg enkele maanden later zijn vervolg in Macau. Tijdens een enerverend weekend was Hakkinen op alle fronten de snelste. De Fin pakte de pole position, was oppermachtig tijdens de kwalificatie en startte daardoor vanaf de eerste plaats. Schumacher en Hakkinen waren verwikkeld in een bikkelhard gevecht. Bij het ingaan van de laatste ronde reed Hakkinen, op het lange rechte stuk richting de Lisboa bocht, tegen de achterkant van Michael aan. De Fin crashte in de muur en moest de strijd staken. Michael kon zonder achtervleugel doorrijden en pakte de overwinning voor Mika Salo en Eddie Irvine. Beide coureurs zouden later zijn teamgenoot worden.
Group C World Sportcar Championship en contract bij Mercedes
Weber was van mening dat een partnership met Mercedes in het Group C-kampioenschap een betere weg voor Michael was dan de Formule 3000. Weber 
zocht contact met Sauber en Mercedes en vond voor het 1990-seizoen een plekje in het Mercedes-Juniorenprogramma. In dit programma zaten onder andere Karl Wendlinger en Heinz Harald Frentzen. Met beide coureurs was Michael verwikkeld geweest in een keihard gevecht om de Duitse Formule 3-titel in 1989. Het bleek een gouden keuze. Onder leiding van Jochen Mass ontwikkelde Michael zich tot een uitstekende langeafstandscoureur. Deze ervaring was exact hetgeen waar Willi Weber naar zocht. Schumacher scoorde in zijn Group C-tijd vijf podiums, waarvan twee overwinningen. Als juniorenteam stonden zei in 1991 aan de start tijdens de 24 Hours of Le Mans. Michael kreeg Karl Wendlinger en Fritz Kreutzpointner als teamgenoten. De equipe finishte als vijfde op zeven ronden van de uiteindelijke winnaars Volker Weidler, Johnny Herbert en Bertrand Gachot. Schumacher reed eveneens de zesde ronde van de het Formula Nippon-
kampioenschap. Hij werd in deze wedstrijd tweede. Tijdens het 1991-seizoen kwam Michael in aanraking met Derek Warwick, tijdens een Group C-raceweekend. Warwick, een keurig nette Engelsman was niet gediend van de actie van de Duitser. Warwick verloor even hiervoor zijn broer Paul door een ongeluk op Oulton Park. De Brit stormde op de Duitser af en schreeuwde dat de Duitser arrogant was. Het kwam bijna tot fysiek contact, maar Jochen Mass kon de beide kemphanen uit elkaar houden. Mass zei hier later over: "Michael was niet arrogant, hij was altijd bezig om te leren. Hij wilde alles weten en stelde mij continu vragen over alles wat met autosport te maken had."
In ons volgende deel nemen wij de eerste Grand Prix van Michael onder de loep, vertellen wij over de band met Flavio Briatore en zijn weg tijdens het eerste seizoen in 1991.
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
44 leden hebben dit team als favoriet
schwantz34
Posts: 36.095
Voor de rest gaat het wel goed met je?