Exclusief Interview: Fabrizio Barbazza: "Minardi was een klein, maar geweldig team"

Voormalig Minardi-coureur Fabrizio Barbazza is voor een tijdje terug in Europa, normaal woont hij op Cuba. Reden van zijn terugkomst naar Europa is het Minardi-weekend op 27 en 28 april. De Italiaan, die in zijn carrière veel wedstrijden heeft gereden is heeft inmiddels een vis-resort.

Barbazza had in het verleden na zijn Formule 1-carrière een zware crash op Road Atlanta in een Ferrari 333SP. Zijn auto werd dwars door midden gereden door Jeremy Dale en Barbazza eindigde in zeer kritieke toestand in het ziekenhuis. Na een lange revalidatie kwam Barbazza tot rust op Cuba, maar de passie en liefde voor autosport heeft hij nooit verloren. GPToday.net sprak met een van de aardigste gasten die de Formule 1 ooit gekend heeft.

Zijn carrière bij Minardi

We vragen waarom Fabrizio zijn vis-resort genaamd La Villa Clara tijdelijk heeft verlaten. "Ik ben terug gekomen naar Europa omdat ik weer wat race-auto's wil zien." De Minardi dag zal gehouden worden op het circuit van Imola.

Daarna spreken we met Fabrizio over de speciale Grand Prix op Donington Park. "Het was de eerste keer dat ik punten kon scoren in een Formule 1-auto. De tweede keer dat ik punten scoorde was twee weken later op Imola. Het was een geweldig weekend. Ik had de circuits van Kyalami en Interlagos nooit gereden. Toen gingen we naar Donington en daar had ik al ruime ervaring opgedaan in een Formule 3000-auto. Ik reed daar voor een klein Italiaans-team Crypton Engineering. Dat team behaalde later met Luca Badoer de titel in de Formule 3000 en werd één jaar later tweede met Pedro Lamy."

Volgens Barbazza heeft de ervaring die hij op Donington had hem geholpen. "Ik wist precies hoe de baan aanvoelde omdat ik al onder vochtige omstandigheden op Donington gereden had. Ik had het geluk dat de M193 een goede auto was. Het was een auto van Gustav Brunner en Aldo Costa. Costa is nog steeds een van de beste designers die er op dit moment is. Hij is er mede verantwoordelijk voor dat Mercedes al die wereldtitels heeft behaald de laatste jaren."

"We hadden een klein team, maar het was echt een geweldig team. Ik heb helaas door de financiële middelen slechts acht races kunnen rijden, maar ik ben er zeker van dat we op meerdere circuits punten hadden kunnen scoren. Christian (Fittipaldi) werd vierde in Zuid-Afrika. Als Aguri Suzuki mij niet van de weg af gereden had, had ik ook punten kunnen scoren. De Sauber van Lehto lag al drie ronden achter en ik was niet heel ver verwijderd van Christian", vertelde hij over de openingsrace van het seizoen 1993 op Kyalami.

Barbazza kwam in aanraking met Martin Brundle tijdens zijn tweede race op Interlagos. "In Brazilië had ik een geweldige start maar werd ik in de eerste ronde van de weg af gereden door Martin Brundle." Daarna, op Donington Park, had Barbazza zijn eerste glorieuze moment. "Onze auto was echt fantastisch in de regen. We hadden in het begin van het seizoen wat problemen met de ophanging. We probeerden te rijden met de hydraulische vering op de auto, want dat deed iedereen op dat moment."

"We hadden het probleem dat de ontwikkeling van die ophanging niet gesynchroniseerd kon worden met de computer. Het werd 'natte vinger werk' en het systeem bleek bijzonder moeilijk af te stellen te zijn. Maar in de regen was de auto echt fantastisch. Hij voelde zo ontzettend zacht aan en stuurde magistraal. De auto in de regen was overigens een stuk beter dan in droge omstandigheden", vertelde hij over zijn race in Donington.

Opnieuw punten in de M193

"In Imola scoorde ik een zesde plaats, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Ik spinde drie keer in de Aqua Minarale, als ik niet drie keer gespind was was ik misschien vierde geworden. Ik weet waarom ik drie keer gespind ben in die race. Ik had de rembalans verkeerd staan. Die stond te veel naar achteren en daardoor verloor ik tot drie keer toe de controle in Aqua Minarale. Maar desondanks was die zesde plaats heel knap."

"Ik houd echt van Imola, het oude circuit. Ik heb het nieuwe circuit nog niet gereden, maar het oude circuit is echt fantastisch. Hetzelfde geld eigenlijk voor Monza, het oude circuit met Lesmo 1 en Lesmo 2 was een kick om doorheen te gaan. Tegenwoordig hebben ze al die bochten krapper gemaakt en is de essentie van het circuit verdwenen. Dat is super jammer. Alle circuits hebben tegenwoordig te veel uitloopstroken. Waarom niet gewoon een grindbak en een vangrail naast de bocht. Als je dan een foutje maakt, is het afgelopen en zo moet het zijn. Lesmo 1 en Lesmo 2 waren de mooiste bochten ter wereld. Het was zo spannend om daar doorheen te gaan, ze waren zo moeilijk, maar het gaf echt een kick om die bochten te nemen als coureur."

Barbazza is geen fan van de circuits in nieuwe stijl

Barbazza reed in 1993 in de Formule 1 en daarvoor reed hij in 1991 één jaar bij AGS zonder een resultaat te behalen. Wel is de Italiaan duidelijk over de veranderingen van de hedendaagse circuits. "De nieuwe banen zijn gewoon minder. Als je kijkt naar bijvoorbeeld het circuit van Silverstone van vroeger, dat was een circuit waar klasse loonde. Je kon daar op volle tanks en koude banden echt het verschil maken. Tegenwoordig is de boel verbouwd omdat men moet denken aan de veiligheid van de coureurs. Daarbij komt ook nog dat die oudere circuits gewoon veel moeilijker te rijden waren dan de 'nieuwe stijl-circuits'. Ik houd gewoon niet van die nieuwe stijl."

De Italiaan geeft Monza, zijn thuiscircuit waar hij op een steenworp afstand van geboren is, als voorbeeld. "Vroeger maakte je een foutje in de Parabolica en dan was het afgelopen. Je spinde en je stond stil in de grindbak. Tegenwoordig ligt daar een uitloopstrook. Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom dit gedaan is. Ik heb in de States gereden op Indianapolis en daar staat de muur toch ook dichtbij?"

Barbazza denkt ook dat de huidige generatie Formule 1-auto's teveel computergestuurd zijn. "Het lijkt er tegenwoordig ook op dat de auto's makkelijker te besturen zijn. Alles gaat tegenwoordig met computers en simulators. Dat hadden wij vroeger niet. Vroeger moest ons gevoel de richting van de auto bepalen, hedendaags is het alleen maar knopje drukken en aanpassen."

"De 'touch' tussen de coureur en de auto lijkt steeds meer voorgeprogrammeerd te zijn. Ik reed in 1993 op Monte Carlo en na die race was ik gesloopt. Het was warm, het was fysiek een zware tocht en je voelde echt alle hobbeltjes op de baan. Tegenwoordig zie ik die gasten uit de auto stappen zonder ook maar één druppel zweet op het voorhoofd te hebben. Dat was in onze tijd gewoon anders. Daar was het niet alleen overleven omdat je snel was, maar ook overleven omdat je super fit moest zijn."

* In het tweede deel van ons interview met Fabrizio Barbazza kijken we terug naar zijn IndyCar-carrière en zijn 'Rookie of the Year' titel in 1987.