Interview: Ayrton Senna Special: Allard Kalff : "Ik eer Roland nog steeds op 30 April" (1)

Allard Kalff was gedurende de periode 1992-1994 commentator bij Eurosport. De in Beverwijk geboren autocoureur, analist, verslaggever en pit-reporter heeft hedendaags zijn eigen YouTube-programma met Kees van der Grint. In hun populaire programma RTL GP Slipstream bespreken zij wekelijks de gebeurtenissen in de autosport. In een exclusief interview geeft Allard zijn visie op het seizoen 1994, staan we stil bij de dodelijke ongelukken op Imola en bespreken we de nasleep van deze ongelukken.

De crash van Barrichello

We beginnen met de vraag wat Allard kan vertellen over het weekend in Imola: "Het was een vreemd weekend. Op vrijdag had je het ongeluk van Rubens, een spectaculaire crash." Allard legt vervolgens de redenen uit waarom het zo'n spectaculaire crash was: "De klap was heftig en het gebeurde vlak voor de pits dus iedereen hoorde het, zag het en kreeg de klap mee. Iedereen haalde daarna opgelucht adem omdat het uiteindelijk was wat het was. Op zaterdagochtend was iedereen opgelucht dat het goed ging met Rubens en dat er in feite niks ernstigs aan de hand was. Het hoort erbij zo'n klap, maar je wil dat niet te veel meemaken."

Het ongeluk van Ratzenberger

Allard vertelde verder over die zaterdag: "Dan krijg je 's middags het ongeval van Roland. Dat was voor mij persoonlijk, als ik er op terugkijk, heel apart." Kalff zat op dat moment naast John Watson in de commentaarbox op Imola: "We waren live, wij waren overigens altijd live tijdens de kwalificaties, warm-up en race. Ik weet nog goed dat we met drie man in de commentaarbox zaten: John Watson, David Price en ik. Ik heb er toevallig vorig jaar nog met Dave (David Price) over gesproken. Dave had een bedrijf dat zich bezig hield met koolstofvezel, hij produceerde dat. We zaten op dat moment te praten over de crash van Barrichello en de sterkte van de hedendaagse Formule 1-auto's." Precies op dat moment gebeurde er iets: "Op het moment dat we zaten te praten zagen we plotseling een shot van de auto van Roland. De auto had een groot gat aan de zijkant en wij keken elkaar aan. Nog geen 30 seconden daarvoor hadden wij besproken hoe veilig en sterk de hedendaagse Formule 1-auto's zijn. Op het moment dat we daar over aan het praten waren, kwam die klap."

"Eigenlijk wist je dat Roland op slag dood was, dat zag je, dat wist je", vertelde hij verder. "Ik weet niet hoe je dat moet omschrijven maar op het moment dat je die auto zag, met dat hoofd aan de zijkant en dat gat in de auto, dan wist je dat het klaar was. Tegen beter weten in hoop je dat het mee zal vallen", hetgeen dus helaas niet zo was.

Allard had een goede, persoonlijke band met Ratzenberger: "Ik kende Roland al heel erg lang. Hij prepareerde zijn race-auto bij mij in de tuin toen hij op Zandvoort reed. Toen ik in Engeland in de omgeving van Brand Hatch zat en Roland moest ergens slapen, sliep hij bij mij op de bank. Ik had een goede band met hem, ik kende hem van toen. Het is overdreven om te zeggen dat het een goede vriend was, maar het was meer dan een goede kennis. Dat kwam bij mij hard aan."

Sid Watkins in het hotel

Watson en Kalff keerde 's avonds terug naar het hotel: "Ik zat 's avonds met John Watson te eten in het hotel en aan de tafel naast ons zat Sid Watkins. Hij dronk zijn glaasje whiskey en ik maakte een babbeltje met hem over de situatie omtrent Roland en hoe erg het is om iemand te verliezen. John zei toen tegen mij: "Allard, Roland is dood, die was niet te redden. Maar Sid heeft wel het leven van Rubens gered dus hij heeft zijn werk goed gedaan. Roland was helaas niet meer te redden." Dat was dus zaterdagavond, toen maakte we de schade op: We hadden één gewonde coureur en één overleden coureur." Allard legt zijn band uit met Barrichello: "Rubens kende ik overigens ook al lang. Ik kende hem vanaf zijn allereerste meters in Europa. Ik was bij zijn eerste test in een Opel Lotus op Zandvoort, daar reed hij in de auto van Jan Lammers. Ik had een heleboel meegemaakt met Roland in de jaren dat hij Formule Ford reed. Het was zaterdagavond en de volgende dag moest de race nog beginnen."

Zondags ritueel

De volgende dag kwamen Kalff en Watson terug op het circuit: "Op zondag had ik altijd mijn ritueel. Ik dronk een kopje thee bij Williams. Ik zat daar en toen kwam Ayrton binnen, we hebben even een praatje gemaakt." Allard kwam verschillende mensen tegen in de paddock: "Ik heb ook nog een lange tijd met David Brabham zitten praten, deze jongen was net zijn teamgenoot kwijtgeraakt. Daarna sprak ik met de teammanager van Simtek, Charlie Moody, allemaal jongens die terneergeslagen waren." Allard verteld verder over een verschrikkelijk toeval wat hij had meegemaakt met Humprey Corbett, de race-engineer van Roland: "Toen kwam ik Humprey Corbett tegen, de race-engineer van Roland. Ik heb een tijdje met hem staan praten en Humphrey was terneergeslagen. Humprhey was namelijk ook de race-engineer van van de auto van Paul Warwick (het broertje van Derek). Hij reed op Oulton Park zijn wedstrijd in het Briste Formule 2-kampioenschap, ook hij had een dodelijk ongeluk. Na dat ongeluk stond ik ook met Humphrey te praten, daar was ik ook bij. Ik ging die dag naar Paul kijken, die kwam racen op Oulton Park." Allard laat ons daarna een foto zien van JJ Lehto, Paul Warwick en zichzelf tijdens een Euroseries Formule Ford wedstrijd uit 1987 op Mondello Park.

"Ik had dus veel meegemaakt met Humphrey, het was trouwens ook de auto waar Ron Meadows chef-monteur van was. Het was een vreemde toestand boven in de bus bij Simtek, iedereen was 'down' en toen gingen we racen...."

Herdenking

Allard is er mede verantwoordelijk voor dat de coureurs Piers Courage en Roger Williamson op het Circuit van Zandvoort een monument hebben gekregen. Courage verongelukte in 1970 op 28-jarige leeftijd op Zandvoort. De 25-jarige Roger Williamson overkwam dit drie jaar later. Allard herdenkt op 30 april nog altijd Roland: "Een paar dagen na het weekend op Imola realiseerde ik mij dat de dood van Roland altijd overschaduwd zal worden door de dood van Ayrton. Ik herdenk Roland nog altijd op 30 april, zijn sterfdag. Dat doe ik tot op de dag van vandaag. Heel bizar eigenlijk."