Ayrton Senna Special: Deel 24 - Laatste jaar bij Lotus - De overwinningen in Monaco en Detroit (1987)

In onze vorige edite van de Ayrton Senna-special hebben wij gesproken over het seizoen 1987. Dit seizoen was, gezien de omstandigheden een uitstekend seizoen voor Ayrton. We gaan in deze aflevering dieper in op de beide overwinningen die de gele Lotus behaalde: Monaco en Detroit. De overwinning in Monaco zou als basis dienen tot grotere dingen.

Monaco

De FISA besloot voor de Grand Prix van 1987 op Monaco het startveld uit te breiden met zes auto's. Normaal gesproken was er op het stratencircuit in het prinsdom slechts plek voor 20 auto's op de grid. Vanaf 1987 zouden er 26 auto's van start gaan. Deze wijziging laaide meteen een discussie op aangezien de snellere coureur de baan 'te druk' zouden vinden. Aangezien er in 1987 geen pre-kwalificatie betekende het dat elke coureur die ingeschreven stond voor de Grand Prix van Monaco zich kon kwalificeren. Coureurs waren bezorgd over het grote snelheidsverschil. Dit werd meteen duidelijk toen op donderdag Michele Alboreto en Christian Danner contact maakte. Alboreto knalde met zijn rechter achterwiel tegen het linkervoorwiel van de Duitser aan bij Casino. Alboreto zijn auto raakte de vangrail en maakte een vlucht door de lucht. Er was niet veel meer over van de Ferrari die tevens ook vlam had gevat. FISA was van mening dat Danner de schuldige was van het ongeluk en besloot hem de diskwalificeren voor het weekend. Veel coureurs vonden dit een te grote straf, zelfs Alboreto vertelde dat Danner niet schuldig was aan het ongeluk.

Tijdens de kwalificatie stond er geen maat op Nigel Mansell. De nieuwste generatie Honda-motor was uiteindelijk 0.672 seconden sneller dan de Lotus van Ayrton Senna. Ayrton's ronde was eigenlijk van hetzelfde kaliber als de pole-ronde van Mansell. Dat bleek wel als we kijken naar de nummer drie op de grid, Nelson Piquet, die 1.716 seconden langzamer was dan de polesitter. Als we verderop in het veld gaan kijken zien we een achterstand van 8.628 seconden van de langzaamste coureur op de grid, Pascal Fabre. Hoewel de 107% regel voor Formule 1-auto's pas in het midden van de jaren '90 haar intrede deed, kunnen we wel stellen dat de AGS-Ford van Fabre ruim boven deze limiet zou zitten. Met een pole position tijd van 1:23.039 en een 107%-tijd van 1:28.852 zou het betekenen dat er slechts zestien coureurs van start mochten gaan tijdens deze Grand Prix. Met een verschil dan maximaal 5.813 seconden mocht zijn zou zelfs teamgenoot van Ayrton Senna, Satoru Nakajima zich niet kunnen kwalificeren voor de race. Dit was in de jaren '80 wel de benchmark. Kijken we naar alle andere Grands Prix van het jaar 1987 zouden we uitkomen op een startveld met gemiddeld 16 coureurs. Dit werd mede mogelijk gemaakt door de dominantie van de Williams-Honda.

Als we de rest van de grid onder de loep nenen zien we Alain Prost als vierde met een achterstand van 2.044 seconden. Alle andere coureurs, dus vanaf de vijfde startplaats, waren meer dan drie seconden langzamer over een circuit dat 3.328 meter lang was. Gemiddeld waren de coureurs per kilometer één seconde langzamer. Bij de start schoot Mansell als een raket weg. Ayrton volgde maar kwam niet in de buurt van de Engelsman. Mansell bouwde gestaag aan een grote voorsprong. Na 23 ronden had Mansell een voorsprong van 8.733 seconden op Ayrton Senna, Piquet lag derde op 18.216 seconden en Michele Alboreto lag in zijn Ferrari al bijna op een halve minuut achterstand. Het tempo was zo hoog dat Mansell al na veertien ronden was begonnen met het inhalen van achterblijvers. Toch bleek een overwinning er voor Mansell niet in te zitten. Een kapotte uitlaat en turbo bleek de Engelsman parten te spelen. Senna haalde in de 29e ronde Mansell voor Tabac al in, daarna reed de Williams-coureur de pits in. In de pits bleek het snelheidsverlies terminaal te zijn. Mansell was uitvaller. Ayrton kwam hierdoor aan de leiding van de race en had een voorsprong van 16.607 seconden op de Williams van Nelson Piquet. In het verloop van de race gebeurde er vrij weinig meer. Alain Prost viel uit met nog twee ronden te gaan, die zorgde ervoor dat Michele Alboreto doorschoof naar de derde plaats. Nelson Piquet finishte als tweede op 33.212 seconden achterstand. De Grand Prix van Monaco kende voor de top twee geen bandenstop, hetgeen aangaf dat de zachtste compound die Goodyear had meegenomen voldoende was voor een gehele race afstand.

Detroit

Normaal gesproken waren de Grand Prix van Detroit en de Canadese Grand Prix gesitueerd als back-to-back races. Aangezien het pitcomplex van het circuit in Montreal ging veranderen. Op vrijdag was Nigel Mansell de snelste tijdens de kwalificatiesessies. De Engelsman bleef Senna en Piquet voor. Het gaf op vrijdag al aan dat de active-Lotus voor het hobbelige stratencircuit van Detroit een goede optie was. Het regende in de nacht van vrijdag op zaterdag en daardoor was de baan 'Green'. Op zaterdag ging Ayrton onder de tijd van Mansell door, de Engelsman reageerde en reed in zijn laatste poging nog één seconde sneller dan de Braziliaan. Mansell behaalde zijn vierde pole position in vijf races tijd. Ayrton zou, net zoals ik Monaco, als tweede van start gaan.

Het regende van zaterdag op zondag. Zondagochtend hadden de coureurs tijdens de warm-up te maken met een natte baan, maar tijdens de race was het asfalt droog. Bij de start ging de Williams van Mansell er als een haas vandoor. Senna volgde op de tweede plaats, Piquet was derde. Teamgenoot Nakajima reed in het achterveld over het achterwiel van zijn voorganger heen waardoor de auto de lucht in schoot. Nakajima kon zijn weg vervolgen, maar had uiteindelijk te veel schade en belandde in de muur. De Japanner was de eerste uitvaller in de race. In Monaco was Nakajima ook al betrokken bij een incident in de eerste ronde. In de tiende ronde had Mansell een voorsprong van vijf seconde op Ayrton. Alboreto lag op de derde positie, zijn achterstand op Ayrton was 23 seconden. Het leek erop dat de Grand Prix van Detroit een kopie zou worden van de Grand Prix van Monaco die drie weken eerder verreden werd. Dit bleek uiteindelijk niet het geval, Ayrton kreeg problemen met een te hoge temperatuur van de remmen en besloot om zeer rustig te rijden. Zijn hoop was dat het probleem zichzelf zou oplossen. Gedurende zeven ronden liet hij de Ferrari van Alboreto dichterbij komen. De Ferrari viel uit op het moment dat hij Ayrton in het vizier kreeg. De versnellingsbak van de Ferrari was kapot. Ayrton besloot het gat richting Mansell dicht te rijden.

In de 26e ronde had Mansell een voorsprong van 18.8 seconden op Ayrton. De Engelsman raakte vermoeid en besloot in de 34e ronde voor een bandenstop te gaan. Deze nam zoveel tijd in beslag dat de Engelsman achter Prost als derde op de baan kwam. Mansell klaagde eveneens van kramp in zijn been. Ayrton van de andere kant, was op stoom geraakt. De banden van de Braziliaan werden met de ronde beter en zo kreeg Ayrton het voor elkaar om in de 39e ronde sneller te zijn dan zijn eigen kwalificatietijd. Ayrton realiseerde zich dat zijn oude banden sneller waren dan de nieuwere banden die bij de andere coureurs onder de auto lagen. Een gebeurtenis die we onlangs, in de huidige Formule 1, ook hebben gezien. We verwijzen hiermee naar de Grand Prix van Monaco (eveneens een stratencircuit) van 2017. De crew van Lotus voerde enkele dummies uit om te laten zien dat Ayrton een stop voor nieuwe banden zou maken. Uiteindelijk gebeurde dit niet en reed hij onbedreigd naar zijn tweede overwinning in successie. Aan het einde van de race waren er zorgen over een eventuele regenbui die zou vallen. Het zou echter nooit gaan regenen tijdens de wedstrijd. Ayrton won uiteindelijk met 33.819 seconden voorsprong op Nelson Piquet. Het was voor de tweede maal op rij dat een 1986-sepcificatie Honda-motor de 1987-specificatie Honda-motor kon verslaan.

Na de race had het Amerikaanse televisiestation CBS een interview met de winnaar:

V: We staan hier met de winnaar, Ayrton Senna. Ayrton wanneer besloot jij om geen pitstop te maken tijdens deze race?
A: Ergens gedurende de race. Het had te maken met de snelheid van de wedstrijd en de snelheid van de andere coureurs. Ik maakte halverwege de race de beslissing om niet naar binnen te komen. Ik heb in het begin van de race mijn banden kunnen sparen, dat was mede omdat ik wat rem problemen had. Ik moest gas terugnemen en dat is mede de oorzaak geweest dat ik mijn banden kon sparen.

V: Je lag op een gegeven moment meer dan twintig seconden achter, was je ongerust?
A: Je bent altijd bezorgd omdat je het niet weer. Je moet er gewoon voor gaan.

V: Wat kun je ons vertellen over de 'active-suspension'?
A: Het was perfect. Ik had er geen problemen mee. Het enige probleem wat ik had was een lang rempedaal. Dat was eigenlijk mijn enige zorg. Daarna maakte ik me zorgen over de banden, ik wist namelijk niet of ze het de gehele race zouden uithouden. Ik dacht dat ze wel een keer konden klappen aangezien we van plan waren om te stoppen. Niemand wist of de banden het zouden uithouden, ik ben ook de enige geweest die er voor gegaan is. Uiteindelijk werkte ze fantastisch en kon ik de race uitrijden.

V: Goodyear voorspelde dat de banden tot het einde van de race goed zouden blijven, maar ze vertelde erbij dat ze erg moeilijk te controleren zouden worden. Heb je problemen gehad aan het einde van de race?
A: Ik hoefde niet meer te 'pushen' omdat ik al een grote voorsprong had. Dat maakte het voor mij een stuk gemakkelijker.

V: Nog een laatste vraag: Waar heb je de vlag vandaan?
A: Van bijna dezelfde plek als afgelopen jaar. Iemand was mij aan het aanmoedigen en ik zag hem staan met de Braziliaanse vlag en ik stopte om hem aan te nemen.

Na de race in Detroit nam Ayrton de leiding over in het kampioenschap. Hij had een voorsprong van twee punten op Alain Prost en zes punten op Nelson Piquet. Nigel Mansell, onbetwist de snelste man gedurende de eerste vijf races van het seizoen was vijfde op twaalf punten van Senna. Het liet zien dat Ayrton optimaal gebruik had gemaakt van de 'pech' van anderen. De Williams FW11B was met afstand de snelste auto in het veld. Desondanks werd er door de renstal uit Grove slechts één overwinning gehaald tot dan toe. Prost en Senna hadden er na het vallen van de vlag elk twee. Uiteindelijk kreeg Williams de betrouwbaarheid onder de knie en zou het afgetekend de titel in het constructeurskampioenschap voor zich opeisen.