300 Grands Prix voor Lewis Hamilton: van snotneus tot wereldster

Lewis Hamilton viert een nieuwe mijlpaal in zijn toch al zo gedecoreerde Formule 1-loopbaan. De 37-jarige Mercedes-rijder verschijnt vandaag (zondag) voor de 300ste keer aan de start van een Grand Prix. In de 299 voorgaande starts wist Hamilton liefst 103 keer een race te winnen, waardoor hij het recordaantal van zeven wereldtitels bezit.

Er was een tijd dat 100 Grand Prix-starts als een groot aantal werd gezien. Tijdens de Canadese Grand Prix van 1968 reikten Formule 1-legendes Jack Brabham en Graham Hill beiden tot dat, destijds, duizelingwekkende cijfer. Riccardo Patrese brak als eerste de barrière van 200 Grand Prix-starts, toen hij bij de Britse Grand Prix van 1990 aan het vertrek verscheen.

Met de huidige Formule 1-kalenders, die meer dan twintig Grands Prix bevatten, sneuvelen records alsof het niks is. Patrese’s getal – hij eindige op 256 – dat onmogelijk werd geacht te verbreken, is reeds veertien jaar gesneuveld. Kimi Räikkönen is nu de coureur met de meeste Grand Prix-starts en Fernando Alonso gaat hem binnenkort voorbij. Het nummer wat tegenwoordig bijzonder is om te bereiken is niet langer 100 of 200, maar 300. Hamilton voegt zich vandaag bij een clubje van vijf, te weten naast Räikkönen en Alonso, Rubens Barrichello, Michael Schumacher en Jenson Button.

Hemelbestormende snotneus

Voor Lewis Hamilton begint het allemaal tijdens de Australische Grand Prix van 2007, die op zondag 18 maart van dat jaar wordt verreden. Hij kwalificeert zich op een keurige vierde plaats. Hamilton, op dat moment regerend GP2-kampioen aangezien hij de concurrentie in die juniorklasse in het voorgaande jaar ritueel geslacht heeft, wordt gezien als de ideale tweede man achter McLaren-kopman Fernando Alonso. De Spanjaard is op dat moment regerend tweevoudig wereldkampioen.

Dat er evengoed rekening met Hamilton moet worden gehouden, bewijst de Britse snotneus – te herkennen aan zijn kalende haardos en het fietsenrekje tussen de tanden – direct in zijn eerste optreden. Vanaf startplaats vier rijdt Hamilton naar een nog betere derde plek. Hij schaart zich zodoende tussen een select groepje rijders, waaronder bijvoorbeeld Jacques Villeneuve, die bij het Formule 1-debuut direct naar het podium rijden.

Bij Hamilton is er geen plafond. Elke keer als de Formule 1-fans denken dat het niet beter kan worden voor de jongeling, doet-ie er nog een schepje bovenop. In zijn eerste zeven Grands Prix finisht Hamilton zevenmaal op het podium, waarvan de laatste twee zelfs als winnaar. Rond de zomerstop leidt hij het kampioenschap. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot: teammaat Alonso is stikjaloers en begint te rebelleren, waardoor uiteindelijk het spionageschandaal aan het licht komt.

In de voorlaatste Grand Prix van zijn debuutjaar kan Hamilton al de Formule 1-titel veroveren, iets wat – behoudens Giuseppe Farina, die het allereerste F1-kampioenschap wint en dus sowieso een debutant is – nog nooit is gepresteerd door een rookie. Hamilton geeft het echter allemaal uit handen: hij geraakt van de baan in de voorlaatste Grand Prix en schiet in de stress tijdens de finale. Kimi Räikkönen klopt de ontroostbare Brit met één schamel puntje.

Twee gezichten

Een jaar later stelt Hamilton orde op zaken. Was hij in 2007 één van de beste Formule 1-coureurs, in 2008 ís hij de beste Formule 1-coureur. Het wil alleen niet zo vlotten met de consistentie. Geweldige overwinningen als die op Melbourne, in Monaco en thuis in Silverstone worden opgevolgd met domme fouten in de pitstraat van Canada en rare uitspraken over zijn eigen huidskleur en de strafmaat die daarom voor hem geldt in Frankrijk. Hamilton maakt het zichzelf vreselijk lastig, maar grijpt – met een beetje geluk – op memorabele wijze toch het wereldkampioenschap.

Als het een jaar later niet loopt bij McLaren komt de andere kant van Hamilton naar voren. Hij gooit teammanager Dave Ryan voor de bus nadat hij bij de wedstrijdleiding heeft gelogen over een inhaalmanoeuvre onder geel en blijkt een vreselijke zeurkous op momenten dat de wagen niet mee kan komen.

Het is net alsof het universum hem daarvoor bestraft. Want in 2010 en 2012 is Hamilton vermoedelijk de beste Formule 1-coureur van het setje. Extreem verkeerd getimede mechanische pech weerhoudt hem er echter van een gedegen gooi naar zijn tweede Formule 1-kroon te doen. Als voormalig rivaal Felipe Massa in 2011 geregeld een robbertje komt stoeien op de baan, ontpopt Hamilton zich zelfs tot een ordinaire, rücksichtslose straatvechter.

Overstap

Het is duidelijk dat Hamilton een nieuwe omgeving nodig heeft, zeker als hij kort na de zomerstop van 2012 doodleuk vertrouwelijke McLaren-informatie deelt op Twitter omdat-ie verbolgen is over het feit dat teammaat Button harder gaat op het rechte stuk. Niki Lauda heeft dat in de smiezen. De drievoudig wereldkampioen ziet in Hamilton een toekomstige wereldster, mits-ie in de juiste omgeving bivakkeert. Lauda wordt door Mercedes op pad gestuurd om te hengelen naar Hamiltons diensten.

Hierbij werkt het lot wel mee – tijdens de Grand Prix van Singapore gaat Hamilton aan de leiding, tot zijn McLaren zonder enige waarschuwing de geest geeft. Voor de zoveelste keer in drie seizoenen tijd moet Hamilton voortijdig uitstappen. Tot overmaat van ramp gaan zijn kampioenschapskansen naar de haaien. Hamilton voelt zich niet meer gesteund zoals in de tijd met Alonso wel het geval was en zwicht voor de overtuigende woorden van Lauda. Hij tekent voor Mercedes, iets wat destijds als raar wordt beschouwd.

Want Mercedes is niets meer dan een team in opbouw, dat met Michael Schumacher en Nico Rosberg achter het stuur van de wagens slechts af en toe naar het podium rijdt, terwijl het McLaren van Hamilton geregeld Grands Prix wint.

Recordbrekende zilverpijl

Het blijkt een schot in de roos. Hamilton komt bij Mercedes op het moment dat zij druk bouwende zijn aan hun wereldveroverende 1.6-liter V6-turbohybride, een onverslaanbaar snelle krachtbron die in 2014 haar intrede doet. Gecombineerd met een sterk, door Schumacher en Rosberg ontwikkeld chassis, rijgt Hamilton vanaf 2014 de zeges aaneen.

Een opsomming: in 2014 boekt Hamilton 11 Grand Prix-zeges, in 2015 volgen 10 Grand Prix-overwinningen, hetzelfde aantal wordt gewonnen in 2016, in 2017 zegeviert Hamilton na 9 Grands Prix, in 2018 wint de Britse Mercedes-coureur 11 Grands Prix, een aantal wat hij kopieert in 2019 en 2020 om in 2021 daar nog 8 Grand Prix-victories aan toe te voegen. Dat is, tezamen met de ene overwinning van Hamilton in de Mercedes van 2013, een totaal van 83 Grand Prix-zeges.

Met alleen dat Mercedes-aantal zou Hamilton het Schumacherrecord (91 zeges) al bijna in handen hebben, maar vergeet niet dat de Brit in zijn McLaren jaren ook nog 20 keer een race heeft gewonnen. Momenteel staat de teller daardoor op het haast bizarre aantal van 103 race-overwinningen in de Formule 1.

Wereldster

Dankzij zijn prestaties in de Formule 1 en de groeiende égards die hij ontvangt buiten het racepaddock, groeit Lewis Hamilton in de afgelopen jaren uit tot een wereldster. Hij mag een eigen kledinglijn ontwerpen bij Tommy Hilfiger, wordt uitgenodigd op privéfeestjes van de Hollywoodsterren en neemt steeds vaker bekende personen mee naar de Formule 1-startopstelling. Dan loopt toptennisster Serena Williams ineens in zijn garage, dan staat popidool Justin Bieber met de Brit te handshaken.

Op de Formule 1-paddock wordt zijn status met gemixte gevoelens aanschouwd. De overgrote meerderheid is van mening dat Hamilton inderdaad één van de allergrootste Formule 1-coureurs aller tijden is, maar sommigen schiet het sterrengedrag in het verkeerde keelgat. Een enkeling meent dat Hamilton er na zijn Formule 1-carrière goed aan doet om acteur te worden, verwijzend naar de fratsen die hij soms uithaalt om een punt te verduidelijken.

Als een paal boven water staat echter het feit dat Lewis Hamilton de meest succesvolle Formule 1-coureur van zijn generatie is, en getalsmatig ook de meest succesvolle Formule 1-coureur aller tijden. De 300ste Grand Prix-start markeert een nieuw hoogtepunt in Hamiltons bijzondere Formule 1-carrière.