14
Er zijn een paar regels in het leven: iedereen betaalt belasting en uiteindelijk legt iedereen het loodje. Daarnaast zijn er in de beginjaren ’20 van de een-en-twintigste eeuw precies twintig startplaatsen op de Formule 1-grid.
Die twintig plaatsen zijn uiteraard lang niet voldoende voor alle Formule 1-aspiranten. Er is een veelvoud van dat nummer dat zichzelf in staat acht om te kunnen deelnemen aan een Formule 1-race of zelfs een gooi naar het wereldkampioenschap te kunnen doen. Om Formule 1-coureur te worden zijn er, naast talent, echter een paar factoren van groot belang, zoals bijvoorbeeld het financiële plaatje en de politieke aspecten.
Anno 2022 is er een handvol coureurs dat in principe over de stuurmanskunsten beschikt om door te groeien, maar gewoonweg net tekortschiet op de andere factoren - of juist precies andersom: geld zat, maar iets te weinig prestaties. GPToday.net belicht het vinkentouw: de Formule 1-aspiraten die tussen wal en schip vallen.
Stoffel Vandoorne en Antonio Giovinazzi
Te kort in de Formule 1 gereden om een onuitwisbare indruk achter te laten. Beiden lieten met name in de laatste opstapcategorie voor de koningsklasse zien uit het juiste racehout te zijn gesneden, maar kwamen in de Formule 1 niet verder dan één vijfde (Giovinazzi) en een paar zevende plaatsen (Vandoorne). Waar de een nog altijd bij Ferrari betrokken is en zodoende af en toe wat rondjes in een Formule 1-auto rijdt, mag de ander zich vanaf 2023 testrijder van Aston Martin noemen.
Hij wil zo graag – en laten we eerlijk wezen, hij zou niet misstaan. Robert Shwartzman heeft zijn Russische paspoort netjes ingeleverd naar de huidige voorschriften van de FIA en gaat tegenwoordig als Israëlische coureur door het leven, maar zelfs met die politiek gemotiveerde keuze zal de meervoudig Formule 2-winnaar niet mogen aanmeren in de koningsklasse. Als Ferrari-junior had hij de mogelijkheden, ware het niet dat ene Mick Schumacher hem figuurlijk in de wielen kwam rijden.
Théo Pourchaire en Liam Lawson
Wat kunnen ze volgend jaar nog doen? Drie seizoenen in de Formule 2 is niet heel wenselijk – door de meet genomen wordt jaar één als leerjaar gezien, en jaar twee als oogstseizoen. Pourchaire gaat waarschijnlijk alsnog een jaartje door. De deur bij Alfa Romeo zit dicht en ook richting Alpine kan-ie niet uitwijken. Lawson ziet Nyck de Vries ineens inschuiven en moet dus uitwijken. Waarschijnlijk trekt de Kiwi oostwaarts, om à la Pierre Gasly en Vandoorne te racen in de Super Formula.
Hoe serieus is de Formule 1-droom van Colton Herta? De 22-jarige Amerikaan kwam volgens de berichtgeving eerder dit jaar bijzonder dichtbij een dienstverband bij AlphaTauri, maar terugkijkende kan die berichtenreeks zomaar als marketingstunt worden geïnterpreteerd. Herta leek bepaald niet rouwig om het feit dat hij geen superlicentie kreeg en liet ook geen denderende campagne rondgaan om het superlicentieschip te keren. Als meervoudig IndyCar-racewinnaar, wat anno 2022 een zeer competitieve klasse is, zou Herta absoluut niet misstaan in de koningsklasse van de autosport.
Een type centen-zat-maar-talent-tekort. Pietro Fittipaldi kan zich overal prima handhaven, maar daar houdt het direct bij op. De kleinzoon van Emerson Fittipaldi heeft een gigantische geldschieter achter zich (de Banco do Brasil) en mag ieder jaar kwistig met geld strooien – zo heeft hij reeds de 24 uur van Le Mans en de Indianapolis 500 kunnen rijden –, maar blinkt niet uit. Fittipaldi is vanwege zijn centen nog aan Haas verbonden en rijdt zodoende af en toe in een Formule 1-auto, maar wacht (tevergeefs) op zijn kans.
In tegenstelling tot Pourchaire en Lawson mág Felipe Drugovich volgend jaar niet terugkeren in de Formule 2, simpelweg omdat hij dit jaar kampioen is geworden. De Braziliaan voegt zich bij de renstal van Aston Martin om aldaar aan de slag te gaan als test- en reservecoureur, maar het valt te bezien of dat geen papieren overeenkomst zal blijken. Drugovich is absoluut Formule 1-waardig, maar heeft besloten zijn financiële mogelijkheden niet in de strijd te zetten voor een Haas- of Williams-zitje.
Jack Doohan, Frederik Vesti en Ayumu Iwasa
Alle drie lid van een opleidingsteam. Doohan mocht inmiddels aan de Alpine F1-wagen ruiken, Vesti springt binnenkort in de Mercedes en Iwasa kan via Honda rekenen op de steun van Red Bull. Het drietal is even oud als Pourchaire en Lawson, maar staat op een andere plaats in de markt. Van hen werd dit jaar namelijk nog niets verwacht in de Formule 2, omdat zij debuteerden. Volgend jaar moeten ze oogsten. Doohan zal dat proberen bij Virtuosi, Vesti bij Prema en Iwasa bij DAMS.
Hij is overal en nergens, maar sinds 2015 al niet meer in de Formule 1. Destijds mocht een 24-jarige Spanjaard zijn opwachting maken in de tweede wagen van Manor. Roberto Merhi heeft dit jaar in de Formule 2 en de Japanse Super GT gereden, racet eigenlijk in alles wat wielen heeft en zal waarschijnlijk nooit terugkeren op het hoogste niveau. Toch blijft hij zich op hoog eenzitterniveau presenteren: volgend jaar waarschijnlijk in de Super Formula.
Roy Nissany (en consorten)
Er is een handvol coureurs dat over een portemonnee beschikt waar menig talent enkel van kan dromen. Denk aan Amaury Cordeel, of Marino Sato. Zij gooien al jarenlang met miljoenen rond alsof het kwartjes zijn. In het verleden was daar Sean Gelael, die zijn zegeningen reeds heeft geteld en inmiddels is uitgeweken naar de endurancewereld. Enkel Roy Nissany rijdt nog altijd – tegen beter weten in – mee in de Formule 2. F2-teams zijn stikgelukkig met zijn financiële bijdragen.
Een aparte positie verdient Jehan Daruvala. Hij rijdt al drie jaar in de Formule 2, gaat waarschijnlijk op voor een vierde seizoen, heeft nog nooit een ijzersterke indruk achtergelaten maar doet zo af en toe weleens iets goeds. Het allerbelangrijkste aan Daruvala is zijn paspoort: hij is geboren in India. Politieke kracht, dus, en ook financieel zit het wel snor. Voorlopig zijn de Formule 1-teams echter nog niet zo happig. De steun die hij vanuit Red Bull ontvangt, beperkt zich tot het plakken van stickers.
Nikita Mazepin en Nicholas Latifi
Geld als water en beiden in het bezit van een superlicentie, maar niemand wil ze hebben. Nikita Mazepin en Nicholas Latifi hebben zich bewezen als brokkenpiloten en rijden volgend jaar allebei niet in de koningsklasse. Mazepin trekt waarschijnlijk naar de endurancewereld, waar naar verluidt een contract bij een gerenommeerd Portugees team klaarligt. Latifi kan mogelijk naar de IndyCar Series – hij komt uit Canada en kan eenvoudig jarenlang een raceteam financieel overeind houden.
Sacha Fenestraz
Een buitenbeentje, maar daarom niet minder snel. Sacha Fenestraz – boezemvriend van Lando Norris, en afkomstig uit dezelfde lichting coureurs – week voor het seizoen 2019 uit naar Japan en begint te oogsten. Een waanzinnig sterk Super Formula-seizoen, waarin hij enkel door de veelvraat Tomoki Nojiri werd geklopt, leverde de Fransman met Argentijnse roots een fabriekscontract bij het Nissan Formule E-team op. Fenestraz heeft inmiddels een superlicentie. Een nieuwe Nyck de Vries?
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
0 leden hebben dit team als favoriet
TylaHunter
Posts: 8.802
Ik kan hier maar 1 ding op zeggen... gebrek aan stoeltjes.
Je kan zeggen wat je wil over de bagger teams van 2010... maar het was een goed deelnemersveld dat bijna zelfs 26 stoeltjes bracht... helaas USF1 werd gekozen en werd niks.