Ook dit was 2022: Nederlandse successen buiten de Formule 1

Max Verstappen werd wederom wereldkampioen, George Russell en Carlos Sainz boekten hun eerste Grand Prix-zeges en uiteindelijk wist Charles Leclerc ternauwernood de tweede plaats in het eindklassement bij Sérgio Pérez weg te houden. Het verloop van het Formule 1-seizoen 2022 is bekend, maar wat gebeurde er buiten de koningsklasse? In de rubriek ‘ook dit was 2022’ belicht GPToday.net verhalen van buiten de Formule 1.

Autoracen zit in Nederland stevig in de lift. Dat is geen Max Verstappen-effect en zéker niet te danken aan de nationale automobielfederatie, maar aan een fantastische lichting toegewijde talenten. De weg die door Verstappen junior in sneltreinvaart werd afgelegd, is door velen echter een (paar) stap(pen) te ver. Zij richten zich op andere disciplines binnen de wondere wereld van de gemotoriseerde vierwielsport.

Dankzij Verstappen werd er een Nederlander wereldkampioen in de Formule 1 en dankzij zijn nieuwe conculega in de koningsklasse, Nyck de Vries, werd het Wilhelmus tevens tweemaal gespeeld na een Formule E-race. Maar afgezien van de fenomenale prestaties van Max Emilian en Hendrik Johannes Nicasius, waren er nog vele Nederlanders die wereldwijd onze rood-wit-blauwe trots hooghielden.

Renger van der Zande, bijvoorbeeld. De 36-jarige Nijmegenaar won dit jaar liefst drie van de elf wedstrijden in het zeer competitieve IMSA-sportscarkampioenschap in de Verenigde Staten. Achter het stuur van een brute Cadillac DPi-bolide, de voorloper van de nieuwe LMDh van het Amerikaanse merk, scheurde Van der Zande op iconische omlopen als Long Beach, Belle Isle en Mosport naar de overwinning. De coureur van Chip Ganassi Racing eindigde op een respectabele derde plek in het kampioenschap.

Sinds een aantal jaren heeft Van der Zande Stateside een landgenoot die het publiek aldaar weet te begeesteren. Rinus ‘VeeKay’ van Kalmthout (22) kwam in zijn derde IndyCar-seizoen tot een prachtige podiumplaats, na de poleposition te hebben veroverd, op het glooiende ‘rijderscircuit’ van Barber in Alabama. VeeKay reikte voor het tweede achtereenvolgende jaar tot een twaalfde plek: geen schande, als je bedenkt dat Ed Carpenter Racing momenteel in opbouw is en haar pijlen al een tijdje op 2023 – met VeeKay als kopman – heeft gericht.

Lang gold Robin Frijns als het belangrijkste aanstormende Hollandse talent, maar sinds zijn fabelachtige GP2-overwinning is de Limburger van de opleidingsladder verdwenen. Na een zijstap richting bolides met een dak erop, waarin Frijns naast zijn Formule E-bezigheden deelneemt, is de inmiddels 31-jarige coureur echter vrolijk verder gegaan met wat hij altijd en overal doet: races winnen. Ook dit jaar weer, drie van de zeven wedstrijden in de Murderers’ Row die het LMP2-veld van het World Endurance Championship wordt genoemd. Oja, ondertussen wint-ie ook nog even de 24 uur van de Nürburgring – op de Nordschleife.

Of wat te denken van Bent Viscaal, die dit jaar de overstap maakte naar diezelfde endurancewereld? Na een uitdagend Formule 2-seizoen, waarin de 23-jarige Tukker tegen alle verwachtingen in de rammelkar van Trident Racing tweemaal naar het erepodium reed, trok Viscaal richting de European Le Mans Series – waarin hij dusdanig uitblonk, dat-ie direct een plekje voor de 24 uur van Le Mans kreeg aangeboden. Daarin bleek Viscaal de beste debutant in een 24-uursrace. De racetoekomst van het Twentse talent is meer dan gewaarborgd.

Zijn voormalige teamgenoot Richard Verschoor wenste echter nog een jaartje in de Formule 2 te blijven, en niet zonder succes. De jongeling deed iedereen versteld staan door zijn eerste-beste race voor Trident, het team dat aan de hand van Viscaal in 2021 grote stappen voorwaarts had kunnen zetten, te winnen. Gedurende het seizoen ontpopte Verschoor, inmiddels 22 jaar, zich tot luis in de pels van de koplopers en de voorste middenmoot.

Waar Viscaal zich tot beste debutant van het jaar 2022 kroonde, daar reed Job van Uitert krankzinnig sterk in dezelfde klasse. De 24-jarige Brabander, inmiddels een bekende naam in de endurancewereld, bleek met underdog Panis Racing het enige ELMS-team dat de gedoodverfde favorieten van Prema kon bijbenen. In zes wedstrijden reed Van Uitert liefst viermaal naar een podiumklassering, om zodoende een groot aandeel te leveren in de verovering van het felbegeerde Le Mans-startbewijs voor zijn Franse werkgever.

Wie ook in de European Le Mans Series reed, was Kay van Berlo. De kortgeleden 22 jaar oud geworden coureur won daarin een race in de LMP3-klasse, dezelfde klasse waarin hij aan het begin van het jaar zegevierde in de prestigieuze 24 uur van Daytona. Een onderbelichte topprestatie, die GPToday.net graag benoemt. Daarnaast bleek Van Berlo ijzersterk in de Noord-Amerikaanse variant van de Porsche Carrera Cup: enkel pech belette hem van kampioenschapsverovering. Vooral de drie overwinningen in hetzelfde raceweekend op Watkins Glen waren memorabel.

De 19-jarige Kas Haverkort deed precies wat hij voorafgaande aan het seizoen voorspelde: hij won meerdere races in het Formula Regional European Championship by Alpine en eindigde zodoende bij de beste vijf in het klassement. Haverkort is klaar voor de volgende stap – Formule 3 – maar kan daarbij een stevige financiële duw in de rug gebruiken. Het is aan het Nederlandse bedrijfsleven om in te stappen en het jonge talent van de benodigde centen te voorzien, want dat Haverkort kan racen, staat buiten kijf.

Last but not least de snelste dame van het land: Beitske Visser (27) zegevierde dit jaar tijdens de, wat achteraf blijkt, allerlaatste W Series-wedstrijd ooit. Op het doornatte stratencircuit van Singapore hield de Friezin het hoofd koel, om de concurrentie op achterstand te zetten. Visser besloot het kampioenschap als nummer twee en is momenteel druk om een terugkeer in de endurancewereld te bewerkstelligen.