34
"Timing zal altijd waardevoller zijn dan snelheid", postte Fernando Alonso begin mei op zijn sociale kanalen. Enkele dagen later maakte Ferrari officieel wereldkundig Carlos Sainz per 2021 in dienst te nemen, waarop McLaren reageerde met het aanstellen van Daniel Ricciardo.
Die sluwe vos had al lang in de smiezen welke kans zich zou aandienen en was er als de kippen bij om Renault in te palmen.
En toch moest-ie even geduld hebben.
Renault wil zich geen buil vallen aan bepaalde voorwaarden, zodat Alonso niet à la 2017 pardoes een Grand Prix laat schieten om zijn andere droom na te jagen - het winnen van de Triple Crown of Motorsport. De oplettende lezer zag dat men een week geleden de nieuwe kleurstelling waarmee Alonso volgende maand een derde poging gaat doen om zich te kwalificeren voor het enige ontbrekende partje van die drietrapskroon, de Indianapolis 500, presenteerde. Een hypotheekverstrekker werd overtuigd om het kostenplaatje te dekken.
Alle oneffenheden zijn gladgestreken. Alonso doet nog één gooi naar de Indy 500 voor hij zich committeert aan z’n laatste F1-kunstje.
Wie waren er beschikbaar voor Renault?
Dat Renault en Alonso met elkaar in zee zouden gaan voor het F1-seizoen 2021 stond in de sterren geschreven vanaf het moment dat de Vettel-trein het station verliet. Ondanks dat Renault over een juniorprogramma beschikt – en daarin onmiskenbaar talent als Guanyu Zhou en Christian Lundgaard herbergt – is men er niet al te happig op om jongelingen daadwerkelijk een kans te geven. De laatste promovendus? De facto Romain Grosjean, die elf jaar geleden jammerlijk faalde.
Voor de Franse invloed hoeft Renault het niet te doen: men heeft Esteban Ocon immers aan boord. Anthoine Hubert was een logische tweede optie geweest, maar dat talent knakte tragisch in de dop na het afschuwelijke F2-ongeval op Spa-Francorchamps. Die andere Fransman in de F1 – bovengenoemde RoGro – lijkt op zijn zachtst gezegd over zijn piek.
Wie was er überhaupt beschikbaar? Wie kan plaatsnemen naast Ocon, een 23-jarig jonge vent die slechts twee complete F1-seizoenen heeft afgewerkt? De momenteel uitgebluste Sebastian Vettel? De na 2016 teleurgesteld vertrokken Kevin Magnussen? De ten faveure van Ocon gedumpte Nico Hülkenberg? Een andere middenmoter?
Nee, timing is te allen tijde waardevoller dan snelheid, zoals Alonso in een filosofische bui al stelde. En de timing is wat dat betreft perfect. De Renault-motor is geen gedrocht meer – Lando Norris behaalde afgelopen weekend een podiumplek. De wagen bezorgt engineers kopzorgen, maar Alonso weet na zeventien seizoenen heus hoe hij een bolide af moet stellen en kan zich bovendien als geen ander aanpassen – de manier waarop de Spanjaard tijdens zijn allereerste IndyCar-race, nota bene de Indy 500, als een maniak tekeer ging was veelzeggend. Voeg daarbij sportscarsucces met de Daytona-overwinning (Cadillac) en de twee Le Mans-zeges (Toyota).
Alonso zorgt voor problemen
Dan dat andere argument – dat-ie een lastpak is. No way dat iemand dat kan ontkennen. Hij heeft een grote waffel en is overtuigd van zijn kunnen (en zijn gelijk). De 'GP2-motor'-uitspraak heeft ervoor gezorgd dat geen enkele Honda-werknemer ooit naar zijn handtekening zal vragen. Maar goed: Alonso’s erelijst liegt er niet om – niemand wordt ‘zomaar’ tweemaal wereldkampioen. En laten we wel wezen: als Ron Dennis niet tot over zijn oren weg van Lewis Hamilton was geweest, waren het zonder twijfel drie titels op rij geworden.
Als Ferrari zich niet blind had gestaard op Mark Webber (Abu Dhabi 2010), waren het er mogelijk vier geweest. Als Romain Grosjean de wagen van Alonso in Spa 2012 niet als springplank had gebruikt, of Kimi Räikkönen hetzelfde stukje asfalt najoeg enkele weken later op Suzuka, dan waren het er mogelijk vijf geweest. Credo: Fernando Alonso is niet de eerste-de-beste pannenkoek, maar een levende autosportlegende die in zijn F1-tijd vaker pech dan geluk heeft gehad.
Succes in nadagen
Laatste puntje: Alonso viert over precies drie weken zijn 39ste verjaardag en zou daarom over de houdbaarheidsdatum zijn. Echter, zoals Nico Rosberg afgelopen weekend terecht aanstipte in zijn rol als analist voor de Duitse zendgemachtigde: ervaring is in de F1 veel belangrijker dan lef of pure snelheid. Kijk naar Kimi Räikkönen, die twee jaar geleden doodleuk een Grand Prix won terwijl de goegemeente hem vier jaar daarvoor al afschreef. Kijk naar Alain Prost en Nigel Mansell, die in hun late dertigers wereldtitels veroverden en kijk naar Michael Schumacher, die op zijn 43ste de poletijd noteerde op het meest listige circuit van de hele kalender.
Timing zal altijd waardevoller zijn dan snelheid. En als Alonso in de komende periode zijn kennis en kunde kan delen met de technici en de ontwerpers van Renault, dan zou hij zomaar in 2022 de lachende derde kunnen zijn - een getal waarover hij sinds 2006 al droomt.
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
79 leden hebben dit team als favoriet
Cavallino
Posts: 3.627
Of het een perfecte timing is zal enkele en alleen in de toekomst blijken.
Timing leek niet de beste bondgenoot van Fernando Alonso in de voorbije (circa) 15 jaar.
Zijn eerste passage bij Mclaren had hij waarschijnlijk wel anders ingeschat, maar de toen nog rookie Lewis Hamilton dreef de Spanjaa... [Lees verder]