59
De vader van Sacha (7), Simon (5) en Camille (2, bijna 3) is een superheld. Achtentwintig seconden lang zat hij vast in een brandend stuk koolstofvezel, dat kort daarvoor met een gangetje van ongeveer 250 kilometer per uur dwars door een vangrail door was gegaan. Voor 2018 was dit een fataal afgelopen. Nu kan de vader van Sacha, Simon en Camille, bij ons beter bekend als de Haas-coureur met startnummer acht, het navertellen.
Dat Romain Grosjean door het oog van de naald is gekropen, is duidelijk. De beelden waren niet te missen, en vooral, niet te vergeten. De foto’s naderhand deden denken aan de afgrijselijke beelden van een verkoolde Piers Courage, van Jo Sifferts dood en veel andere Formule 1-coureurs die niet van de veiligheidsstandaard mochten genieten die Grosjean en zijn generatiegenoten wel kennen.
Nu Grosjean een tot-voor-kort-dodelijk ongeluk heeft overleefd, is hij een superheld. En terecht. De manier waarop RoGro opstond uit de vlammenzee was meer dan heroïsch. Het is een beeld dat nog generaties lang dienst zal doen als bewijs van veiligheid. En Grosjean is vanaf nu niet meer de pannenkoek – herstel, stokbroodvreter – maar de man die leefde. Voor zijn vrouw Marion, voor zijn drie kinderen en voor zichzelf.
Helder van geest en afgetraind
Voor we doorgaan, iets wat we eigenlijk al doen – laten we eens stilstaan bij het feit dat dit niet normaal is. De vuurzee niet, maar de klap ook niet, het breken van de vangrail allerminst en het feit dat een halo een coureur heeft gered is sowieso bijzonder nieuw. Grosjean heeft zichzelf gered omdat hij bijzonder helder van geest is, over een fantastisch afgetraind lichaam beschikt dat onder allerlei omstandigheden het maximale geeft en bovenal wekelijks risico’s durft te nemen waar de meesten van ons gedurende hun complete leven niet aan toe komen. Dat is geen verwijt, dat is een observatie.
Naast Grosjean zijn er nog negentien Formule 1-coureurs, die vergelijkbare risico’s nemen. Tuurlijk, de een rijdt wat ruiger en de ander is wat voorzichtiger, maar uiteindelijk is het evengoed de berekendere Grosjean die met zijn wagen door de midden in een apocalyptische toestand tussen twee vangrailbladen bungelt. Credo: het kan iedereen overkomen en elk van de Formule 1-rijders weet dat.
Dat iedereen Grosjean nu een superheld noemt is logisch, maar zet mij tegelijkertijd aan het denken. Was hij hiervoor nog geen held? Grosjean rijdt al sinds 2012 voltijd in de Formule 1 en waagt de facto dus al bijna negen jaar zijn leven op deze manier. Voor afgelopen zondag was-ie al acht weekends lang met een F1-wagen langs de plek gescheurd waar hij bijna het leven liet – het had al honderden keren kunnen gebeuren, of gezien de volle tanks in ieder geval achtmaal.
Minder waardering
Zijn wij Formule 1-coureurs minder gaan waarderen sinds de veiligheid erop vooruit is gegaan? Het antwoord daarop is een volmondig ja. Wij gaan ervan uit dat de Formule 1-coureurs uit hun verkreukelde wagens stappen als ze met een rotvaart van het circuit af stuiteren en hebben daarna ook nog het lef om ze prutsers te noemen, dat ze dat projectiel dat meer dan 300 kilometer per uur kan rijden niet onder controle hielden.
Het ongeval van Jules Bianchi deed ons even schrikken, maar – dat was een freak accident. Zo hebben we dat een plaats gegeven, Bianchi had een freak accident. Het zal prima of het een freak accident was of niet – feit is dat Jules Bianchi niet ouder is geworden dan 25 jaar en inmiddels al ruim vijf jaar niet meer onder ons is. En hij was volgens de goegemeente geen superheld, nee, hij was stiekem misschien wel niet zo heel slim om zo hard door te rijden onder dubbel geel.
Dit was ook een freak accident. En er zullen freak accidents volgen, in de toekomst. Dat hoort bij een freak sport zoals het rond jakkeren met supersnelle auto’s. Dat is wat we mooi vinden, dat is wat ons allen voor de buis gekluisterd houdt of peperdure tribunekaartjes voor ergens in een Oost-Europese hoofdstad of een Duitstalig nomansland doet kopen.
De coureurs die hun leven keer op keer op het spel zetten voor hun eigen glorie en ons vermaak hebben allen het recht om superheld te worden genoemd, ook als ze niet heroïsch uit een vuurzee zijn geklommen. De vader van Sacha, Simon en Camille is een superheld, maar zijn negentien collega’s evengoed.
René Oudman
Twitter: @reneoudman
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
3 leden hebben dit team als favoriet
MarcuitPutten
Posts: 96
“En hij was volgens de goegemeente geen superheld, nee, hij was stiekem misschien wel niet zo heel slim om zo hard door te rijden onder dubbel geel.”
Dus Jules was geen superheld omdat hij een fout maakte maar dat Romain voor de 333e keer als een m*ngool over de baan gaat en in paniek en pur... [Lees verder]