64
Het ging ál-tijd gebeuren. Elke onwetende sterveling voelde op zijn klompen aan dat het in de lucht hing, maar niemand wist hoe of wat. Alleen het universum wist waar en wanneer. Dat waar en wanneer bleek op het circuit van Silverstone, zondag 18 juli 2021, kort na drieën lokale tijd.
Elk duel der Formule 1-helden wordt vroeg of laat ontsierd – of sappiger gemaakt, zo u wilt – door een onderlinge stuiterpartij met als resultaat een uitvalbeurt voor minstens één held. Van het huidige veld, onder de huidige reglementen met de huidige karretjes, zijn Lewis Hamilton en Max Verstappen de helden. Zij steken met kop en schouders boven de meute uit.
Het was een kwestie van tijd voor Hamilton en Verstappen elkaar gedurende een race op onzachte wijze tegenkwamen. Clash één heeft geleid tot een onwenselijk resultaat voor Verstappen. Het hek is van de dam. Vanaf nu is het aftellen tot de volgende clash.
Het is vreemd dat de autosportwereld zondagmiddag ontplofte. Dit is namelijk niets nieuws. Senna en Prost reden elkaar meermaals van de baan. Hamilton heeft een geschiedenis met Rosberg en in een verder verleden met Massa. Piquet en Mansell konden elkaars bloed wel drinken, Schumacher werd door vrijwel het gehele deelnemersveld met de nek aangekeken.
Ook het gejuich dat van de Britse tribunes ontsteeg is niets nieuws. Prost spinde in Brazilië, de tent ontplofte. Hill vloog er in Duitsland af – carnavaleske taferelen. Rosberg, Vettel en eerder Alonso werden jarenlang uitgejoeld op Silverstone. Laten we vooral niet doen of bepaalde supportersgroepen roomser zijn dan de paus, want dat zijn ze geen van allen.
Menig titelstrijd is bovendien beslist door een ongeluk. Ik noem 1980, maar ook 1989, 1990, 1994, 1997 – indirect zelfs 2016. Geloof het of niet, maar zelfs de hogepriester van onderling respect – een kaasliefhebber die als analist bij de rechthebbende nationale televisiezender zijn met opzet gechargeerde blik op de sport met een miljoenenpubliek mag delen – was in het verleden meermaals schuldig aan vergelijkbare, door hemzelf als respectloos omschreven kamikazeacties. Vraag Satoshi Motoyama maar.
Chronische bloedneus
Zondagavond, toen deze materie in mijn bovenkamer zwierf voor ik het zoals gebruikelijk op maandag zou neerpennen, zag ik een minidocu over de strijd tussen Senna en Prost. Daarover wordt, pakweg dertig jaar later, smakelijk gesproken. Echter: de F1 was destijds een puinhoop, zowel óp als naast de baan. De autosportbond werd geleid door een corrupte machtsmaniak, de uitdager bleek in duel tot álles toe in staat en de gevestigde kampioen gedroeg zich als een verongelijkte puber met chronisch last van een bloedneus.
Het heden wordt geregeld vergeleken met het verleden, met Hamilton in de rol van Prost en Verstappen als moderne Senna. Met het incident van zondag in het achterhoofd kunnen we dit soort vergelijkingen beter uit de weg gaan, voor de boel op soortgelijke wijze ontspoort. Polarisatie en demonisering wakkeren het vuurtje nu enkel aan. Uiteindelijk zijn het twee bovennatuurlijk gedreven sportmannen die behoorlijk wat belangen vertegenwoordigen. Niemand heeft baat bij haat.
Met dat in het achterhoofd was de strafmaat discutabel. Gezien het onderlinge verschil tussen de twee titelrivalen en de rest van het veld, had een straftijd van dertig seconden niet misstaan. Tien tellen deden geen pijn. Het had een ‘tot hier en niet verder’ gevoel moeten geven, iets wat het nu allerminst bracht.
Sneeuwbaleffect
Er is een precedent geschapen, waarbij totale ontsporing één van de volgende honkslagen is. Verstappen zou vol bravoure, zonder enig last van het geweten, een vergeldingsactie kunnen uitvoeren. Daarop volgt een sneeuwbaleffect. De overgevoelige teentjes van Hamilton kunnen geen tik vanuit de concurrerende hoek aan.
Vanuit beide hoeken wordt overdrijving als wapen ingezet. Schorsing komt pas bij recidive aan bod. Als het slachtoffer niet was uitgestapt en naar het publiek had gezwaaid, was er ook geen feestgevierd. De wagens reden absoluut niet naast elkaar tijdens het incident.
Het is aan Michael Masi om paal en perk te stellen. De wedstrijdleider kan dit in de kiem smoren door een gezamenlijk gesprek te organiseren. Daarnaast is het tijd voor een vast stewardpanel, want de vele maten waarmee gemeten wordt werken enkel diffuus. Een ingreep is benodigd, anders gaan we een bijzonder hete tweede seizoenshelft tegemoet.
René Oudman
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
959 leden hebben dit team als favoriet
ROYALERE
Posts: 24.398
Mwah, de rollen zijn niet echt omgedraaid. Max moet nog gewoon alles geven. dat was de afgelopen 7 jaar wel anders bij Mercedes. Die pakte op halve kracht de zeges en poles. De wagens zijn gelijkwaardig en het verschilt per baan. Maar de rollen zijn echt niet omgedraaid.