Nyck de Vries vindt zichzelf zeker 'Formule 1-waardig'

Nyck de Vries gaat dit jaar vol voor de titel in de Formule 2. De 22-jarige Nederlander geldt al jarenlang als een grote belofte, maar zijn route richting de Formule 1 blijkt een lange en moeizame. De weg is bezaaid met valkuilen en politiek gedoe, maar hij is overtuigd van zijn eigen kwaliteiten. Met topteam Prema in de Formule 2 is dit het jaar van de waarheid voor De Vries.

Door zichzelf tot kampioen te kronen kan de Formule 1 weer tot de mogelijkheden gaan behoren. De Vries zegt in een uitgebreid gesprek met NRC: "McLaren zat in 2016 in moeilijke tijden, omdat de prestaties in de Formule 1 slechter werden. Ik kon alleen in de GP3 rijden, maar kwam in een team - ART Grand Prix - terecht waarvan de eigenaar ook manager was van een coureur, Charles Leclerc. Een beetje dubieus."

"Eind 2016 verkocht Ron Dennis verkocht zijn aandelen in McLaren, Zak Brown kwam. Hij had zijn eigen protégé, Lando Norris. Zijn vader bracht zelf geld mee en door McLaren werd bezuinigd. Mijn financiële steun viel weg. Mijn doel voor 2017 was de Formule 2, maar op de achtergrond was ik me aan het voorbereiden, mocht ik van dat pad moeten afwijken. Ik testte in de DTM, reed bijna een Formule E-race. Zonder die late deal met Rapax in de Formule 2, had het er misschien anders uitgezien."

"Met minimale middelen heb ik daar het maximale uitgehaald. Door de manier waarop het jaar, ook met de tussentijdse overstap naar Racing Engineering, zich heeft ontvouwen, heb ik een kans afgedwongen bij Prema en is mijn carrière nieuw leven ingeblazen."

"Ik ben McLaren dankbaar voor de kansen die ze me hebben gegeven. Zonder hen was ik niet waar ik nu ben. Ik voel me nog steeds deel van de familie, doe meer voor ze dan ooit. Ik neem ze niet kwalijk wat er is gebeurd. Mijn pech is dat ik op het hoogtepunt ben ingestapt, alle jaren daarna waren moeilijker. De Formule 1-prestaties gingen omlaag en dat had een effect op het hele bedrijf. Daar ben ik slachtoffer van geworden."

"Ik ben honderd procent Formule 1-waardig, val in een rijtje met Carlos Sainz, Daniil Kvyat, Pierre Gasly, Esteban Ocon. Dezelfde generatie als ik. Ik heb tegen ze geracet, van ze gewonnen. Leeftijd is maar een nummer, ik ben niet bezig met een houdbaarheidsdatum. Natuurlijk, als je op je 27ste je debuut nog moet maken, moet je geluk hebben. Ik wil mijn kans afdwingen door kampioen te worden in de Formule 2 dit jaar, zodat niemand meer om me heen kan. Gasly, Stoffel Vandoorne, Jolyon Palmer, alle kampioenen hebben een plekje gekregen. Dus daar ga ik dan ook maar van uit."

Politiek gevecht

Het traject dat hij tot nu toe afgelegd heeft is anders geweest dan hij zelf voor ogen had toen hij zich bij het opleidingsprogramma van McLaren aansloot. De Vries: "McLaren zei steeds: het maakt niet uit, je komt er wel. Het stoeltje in de Formule 1 was gegarandeerd, ook al stond dat niet op papier. 'Blijf je maar ontwikkelen, doe maar rustig aan'. Het voelde ook zo. Ik werd niet voorbereid op een manier waardoor ik het gevoel had: oké, ik moet écht presteren. Ik had geen pistool tegen mijn hoofd. Alles ging rustig aan, er is nooit een push geweest."

"Het eerste jaar in de Formule Renault, een logische klasse om te beginnen, werd ik vijfde in het kampioenschap en beste rookie. Ik versloeg mijn teamgenoot Pierre Gasly. Achteraf denk ik: als ik nou in een team had gezeten waarin ik mezelf meteen had kunnen laten zien, had ik om het kampioenschap gevochten."

"McLaren had ingezien dat het team minder was dan zij hadden verwacht. Mijn tweede seizoen in de Formule Renault, bij Koiranen, begon slecht, maar daarna kwamen de podiumplekken en overwinningen. Ik had mezelf op de kaart gezet. Maar toen kwam een conflict tussen Martin Whitmarsh en Ron Dennis want Ron was ontevreden over de prestaties van het Formule 1-team en wilde de touwtjes weer in handen. Ik was op dat moment naar Spanje voor een gratis test in de Formule Renault 3.5. Ron zou nota bene persoonlijk voor de banden betalen. ’s Avonds werd ik gebeld: als ik de test zou doen, zou het negatieve gevolgen hebben voor mijn carrière. Er kwam geen uitleg."

"Ron wilde mij het jaar erna in de Formule 3, dat was ook mijn intentie toen ik voor een gesprek Martins kantoor inging. Ik werd in de hoek gezet en ze zeiden: nog een jaar Formule Renault 2.0, of je ligt eruit. Ik werd gebruikt in het politieke gevecht tussen Martin en Ron."

"In die periode dacht ik voor het eerst: wat is er nog meer? Ik was geen puber geweest, had eigenlijk geen vrienden en vriendinnen. De racewereld is een bubbel. Ik begon in Sneek aan havo/vwo, zou vwo gaan doen, maar was al na een halfjaar door mijn snipperdagen heen. Mijn vader, mijn zusje en ik - mijn ouders scheidden toen ik twee was - verhuisden naar Padova in Italië, mede om de leerplicht te vermijden en de Wereldschool te kunnen doen."

"Terug in Nederland, ging ik vanaf mijn zeventiende, ingegeven door de buitenwereld, mijn sociale leven opbouwen. Bij vrienden had ik het gevoel dat ik iets miste, iedereen ging studeren, een diploma halen. Ik niet. Dan voelde ik me soms minder. De eerste vraag in gezelschap was altijd: wat studeer je? Als je dan zegt: niets, is de eerste gedachte bij mensen: ‘hoezo? Die jongen moet dom zijn’. Nu ben ik daar overheen. Ik dacht dat iedereen zijn best deed, maar het gros van de studenten maakt er een feestje van. Ik ben gaan inzien dat ik me niet minder hoef te voelen dan zij."