Jean Todt: "Crash Schumacher en Villeneuve was uit bescherming"

'... in het heetst van de strijd' … haha Grappig hoe mensen soms denken dat ze de geschiedenis kunnen herschrijven in hun eigen voordeel.
Ik zou bijna zeggen 'typisch Todt'.
Dit was niks heetst van de strijd. Dit was allemaal een koele berekening vooraf. Dat het uiteindelijk niet lukte... dát is geschiedenis.
En een beetje karma.

Ik weet nog goed toen ik het zag, wat doet 'tie nou? een typische Schumacher actie, instant Karma.
Maar dit maakte wel de Formule 1 - spannend en je wist niet wat te verwachten, veel controversiële acties en dito coureurs - en eerlijk gezegd het was ook spannender.
De regeltjes en opzet hebben de Formule 1 meer en meer verziekt, maar dit seizoen is al een hele verbetering

Schumacher heeft altijd verklaard enorm onder de indruk te zijn geweest van Ayrton. Dat was een van zijn grote helden/voorbeelden. Toen Schumacher in '91 debuteerde, lagen de seizoenen '89 en '90 nog zeer vers in het geheugen. Belangrijk detail, daar waar coureurs in de jaren '60 en '70 hun bolides nooit als wapen gebruikte (dat was anders letterlijk dodelijk), veranderde dit rigoureus in de jaren '80.

In die jaren leek de F1 veiliger en veiliger te worden en kwamen er zelfs coureurs die hun bolide als wapen gingen gebruiken. Senna was lang niet de enige, maar wel een ultiem voorbeeld daarvan. Zoals Brundle het ooit mooi beschreef, Senna lanceerde zichzelf naast je in de bocht en liet het aan jou over of je beiden zou crashen. Liet jij het aankomen op een crash, dan was dat prima. Je kreeg een grote bek en de volgende keer op de baan zou je wel uitwijken wanneer Ayrton er weer onbesuisd in knalde.

Tot aan de dood van Ronald en Ayrton was er al tijden geen slachtoffer gevallen in de F1. Daarnaast werd er eind jaren '80 en begin jaren '90 een precedent geschapen, doordat Senna en anderen vaak weg kwamen met het rammen van anderen. Kortom, je bolide als wapen gebruiken leek getolereerd te worden.

Schumacher zag Senna als hét voorbeeld qua agressief rijden en leerde dit in '92 en '93 maar al te goed in duels met Ayrton. In '94 kwam hét duel tussen de 2, wat helaas na Imola al afgelopen was.

Belangrijk is dat de gehele wereld na dat inktzwarte weekend in 1 klap was veranderd. De hele wereld op 1 persoon na dan. Daar waar heel de wereld in paniek over de veiligheid raakte en er van alles aangepast moest worden, leek dit niet te gebeuren bij Schumacher. Dat hij in Australië in het duel met Hill nog weg kwam met zijn actie, hielp natuurlijk totaal niet om het besef bij Schumacher te creëren dat het niet meer normaal was om je bolide als wapen te gebruiken. Het bevestigde alleen maar wat er die jaren ervoor ook gebeurde. Kennelijk werd het als nog getolereerd.

In '95 en '96 volgenden er ook geen zwalkte de FIA nog altijd met het wel of niet ingrijpen wanneer coureurs op de ouderwetse harde manier reden. Toen kwam '97 en uiteindelijk Jerez. In dat seizoen greep men wel hier en daar wat harder in en liet vooral Villeneuve van zich horen over de rijkunsten van Schumacher.

Dan Jerez en de actie van Schumacher. Velen noemen het nog altijd kortsluiting. Ik ben er van overtuigd dat het dat absoluut NIET was. Schumacher deed dit 100% bewust, maar voerde het deze keer gewoon veel te beroerd uit. Door het zwalkende beleid van de FIA in al de jarne ervoor, gaf dit bij Schumacher alleen maar de bevestiging dat je gewoon nog kon rammen, door de meester Senna geleerd. In '97 was de publieke opinie echter duidelijk veranderd en mede door de slechte uitvoering viel de hele wereld nu dus over Schumacher. Dat Schumacher zich van geen kwaad bewust was is dan, vanuit zijn positie gezien, best logisch. Hij had echter de ommezwaai in wat wel en niet was toegestaan goed gemist. In de duels met Coulthard en Hakinnen in de jaren daarna was het goed te zien dat hij nog altijd zoekende was naar de steeds maar verschuivende limiet. Coulthard in Argentinië in '98, Coulthard in Frankrijk in '00 en Hakinnen in België '00. Keer op keer volgden er boeiende gesprekken met Schumacher over wel/niet over de limiet gaan en fair/unfair rijden. Uiteindelijk kwam de oude Schumacher in 2006 in Monaco nog even terug. Eem oude vos....

Die blik van Todt naar Schumacher na die crash blijf ik één van de meest iconische Formule 1-beelden vinden.

Walgelijk om dit te verdedigen, helemaal als Fia president. En dat moet neutraal zijn? Er was maar 1 reden, en dat was Villeneuve bewust uitschakelen. Daarom bleef hij nog even staan, om te kijken of Villeneuve nog voorbij kwam de volgende ronde. Grote schande dit, en meteen opstappen Jean Todt.

Vanaf de kartsport vertonen deze coureurs dit soort gedrag en het schijnt erbij te moeten horen, verder natuurlijk weer zinloos geblaat van bobo Todt.

www.youtube.com/watch?v=nt-3KT6ktHU
bij 4.49 seconden wordt het interessant

Deels met zijn visie eens hoewel het niet goed te praten is. Ik heb de herhaling gezien en voor mij is het duidekijk. Vilneuve wil Schumacher inhalen op een plaats waar hij het niet verwacht en doet dat vervolgens. Schumacher weet dat het om de titel gaat en gaat en stuurt instictief in. Weet hij dar hij fout zit, dat is de vraag. Maar ik denk dat het in zijn natuur zijn om altijd zijn fout proberen te herstellen of belang de beschermen.

Zijn instinct zorgde er mi voor dat hij zo vaak bij dit soort acties was betrokken. Maar dat geeft hij achteraf nooit toe. Dat wordt als zwakte gezien.

Ook een mooi intervieuw van Rosberg gezien (ja, ze bestaan) waarin hij redelijk diep gaat in het mentale spelletje van Micheal Schumacher. Bijvoorbeeld dat Schumacher nog nooit Rosberg zijn naam heeft genoemd of tegen hem heeft gesproken in alle engineer meetings zolang ze tegenoot waren.

Er zit wel wat meer achter dan dit. Schumacher deed dit zeer bewust, uiteraard, maar het spelletje begon al in Luxemburg. Technisch gezien had Villeneuve de laatste GP van het seizoen niet gereden voor herhaaldelijk gele vlaggen te negeren. Williams ging in beroep en wist dat de diskwalificatie, maar liet dat vallen na het slechte optreden van Villeneuve in Japan zodat hij daar gediskwalificeerd zou worden. In een poging zo weinig mogelijk punten te verliezen, probeerde Villeneuve Schumacher zoveel mogelijk op te houden die race. Ferrari speelde het echter briljant uit met Irvine en won alsnog. Villeneuve verloor slechts een 5de plaats en 2 punten. Had Williams in beroep blijven gaan, had Schumacher genoeg gehad aan een vijfde plaats in Jerez, wat hij altijd had gehaald in zijn Ferrari. Dat speelde sowieso ook in zijn hoofd toen hij de berekening maakte om Villeneuve eraf te drukken.

Ik geloof dat ik de herhaling van dit incident wel honderden keren 'herbezocht', dat terwijl ik een ontkenningsattitude hanteerde en Michael tot het kinderlijke toe verdedigde en het voorval bestempelde als race-incident. Uiteraard is het besef snel gekomen dat Michael toen, op die dag, gewoon een gigantische (én onhandige) fout maakte. Dat hij hiervoor werd gestraft was de enige goede beslissing.

Ik heb Todt zijn interview (BtG) beluisterd, toegeven dat ik het even moest laten bezinken.
Tuurlijk heeft hij een punt en er zullen nog dergelijke incidenten plaatsvinden in de toekomst. Ja, het hoort er ergens bij, menig ander kampioenen gingen MSC al voor met het botweg rammen van race-gezellen.

Interessanter vond ik Ross Brawn's inzicht over dat incident, nl. het feit dat Michael er van overtuigd was dat niet hij maar Jacques op hem inreed. Tot hij de beelden in de pitbox zag, waarbij hij verdwaasd en geschokt naar het beeld zag te staren. Of Ross de waarheid spreekt (de hele of de halve) zal altijd een vraagteken blijven, maar ergens geloof ik wel dat Michael - in zijn gekende stijl - geen zwakte wou tonen, vaak de zaken ontkennend - pas later inzag dat hij hier simpelweg een smerig moment had.

Ja de druk was torenhoog bij Ferrari, en ja Michael zijn sterkte was tegelijk zijn grootste zwakte: de "over my dead body" atittude. Maar dat zijn maar lichte , zeer lichte, verzachtende elementen.

Voor mij stelde mijn idool me maar 1x keer echt teleur: Monaco 2006. Dat was wél met voorbedachte raden. Dat was niet in "the heat of the moment". Daar stelde hij heel de F1 wereld teleur en zelfs zijn fantastische race op zondag smaakte héél bitter.

Maar het maakte me niet minder fan van de man.
Heb het altijd overdreven gevonden dat de recordkampioen vaak werd beschimpt als een "dirty driver".
En ik ga bewust geen vergelijkingen maken met andere kampioenen en bepaalde incidenten. Elk incident is anders, elke piloot is uniek alsook de volledige omstandigheden en de vele factoren die een mens soms tot een wanhoopsdaad duwen.

306 races achter zijn naam waar er, voor mij, 2 momenten van enorme teleurstelling en boosheid waren. Jerez en Monaco.

Schumacher heeft altijd een ietwat - zwart/wit gevoel opgewekt bij F1 fans. Of je was voor hem, of je was er tegen. Weinigen konden hem objectief beoordelen.

Zijn koude en afstandelijke, berekende houding in zijn gloriejaren wekten vaak bepaalde emoties op bij pers en fans. Lachen deed hij weinig, zwakte en menslijkheid tonen viel hem héél moeilijk.
Gaandeweg , zeker tijdens zijn Mercedes carrière, werd hij toegankelijker. Losser. Ondanks de slechte resultaten leek Michael zachter geworden. Ik ken vele mensen die hem toen meer ging appreciëren als 'mens' (voor zover we kunnen oordelen achter ons scherm).

Ik zie het vaak zo: (mijn mening en dus net objectief)
Michael blijft voor mij de grootste en beste. Ja, hij maakte die fouten waar je maag van ging draaien.
Ik vergelijk het met de beste voetballer, die honderden goals en assists achter zijn naam heeft staan, kampioenschappen won...maar ook twee donkerrode kaarten kreeg waar er altijd zal naar gerefereerd worden. Uitwisbaar, schandelijk ...maar relatief als je naar de statistieken en (vooral) naar de geniale, polelaps, races en acties kijkt.

Haha, wat was Schumi toch een villain! Ik heb toch een zwak voor hem, ondanks of juist dankzij dat rafelrandje! :-)