12
In 1979 kende de Formule 1 geen echte winterstop. Enkele weken na de toast op het nieuwe jaar trokken de F1-piloten hun racekostuums weer aan voor de start van een nieuw seizoen. Voor sneeuw en ijzel hoefden de rijders niet te vrezen, want de aftrap van het seizoen begon medio januari in het 'zomerse' Zuid-Amerika. De eerste halte was in Argentinië op het circuit van Autódromo Oscar Alfredo Gálvez.
Bij openingsrace in Buenos Aires won geen Ferrari, Lotus, Williams of Tyrell. Het was Jacques Laffite in zijn Franse Ligier-Ford die tegen alle verwachtingen in met de zege aan de haal ging. Deze eerste victorie van zowel Laffite als Ligier kwam als donderslag bij heldere hemel. Sinds de oprichting van het F1-team in 1976 kwamen de Fransen namelijk niet verder dan een zesde plaats bij de constructeurs. Was Ligier een eendagsvlieg of werd het een serieuze titelkandidaat?
Het antwoordt kwam twee weken later in Brazilië. In het weekend van 4 februari vond de tweede Grand Prix van het jaar plaats op het alombekende circuit van Interlagos. De lay-out van deze fameuze baan was een tikkeltje anders dan nu. Na bocht 5 - waar Max Verstappen en Lewis Hamilton in 2021 eraf schoten - was een extra sector met handjevol vloeiende bochten. Hierdoor tikte de baan 7.87 kilometer aan op de teller, bijna twee keer zo lang als de huidige configuratie. Het duurde dan ook 2 minuten en tientallen seconden om een volledige ronde af te werken.
Bij de start van het weekend Laffite meteen bloedje snel. Ook zijn teamgenoot, landgenoot Patrick Depailler, zette goede tijden op het bord en onderstreepte daarmee de indrukwekkende potentie van de JS11. De Franse bolide kon domineren mede dankzij de uitstekende werking van het ground effect - lucht dat onder de bolide stroomt om meer downforce te creëren.
Op Equipe Ligier stond in de kwalificatie en race ook geen maat op. De eerste startrij was volledig 'gekleurd' in de Franse tricolore met Laffite op pole. Bij het doven van de rode lichten zag de concurrentie hem niet meer terug en de Fransman reed alle 40 rondes aan de leiding. Doordat Laffite ook de snelste ronde opeiste, scoorde de Parijzenaar een grand slam: pole, snelste ronde en zege. Depailler maakte het feestje voor Ligier compleet door als tweede te finishen.
Door het machtsvertoon in Zuid-Amerika waren de Fransen plots titelfavoriet, maar de JS11 kwam in Europa amper aan de finish door pech en incidenten. Tot overmaat van ramp brak Depailler tussendoor zijn beide benen tijdens een incident met zweefvliegen. De ambitie om wereldkampioen te worden, kon snel weer in de Franse vrieskast. Dat terwijl de bolide niet veel aan snelheid inleverde.
Ferrari bewandelde de omgekeerde weg. Na een stroef begin in de eerste twee GP's, kwam de Scuderia op stoom en ging binnen no-time Ligier voorbij in de stand en liet ook de rest van het deelnemersveld ver achter zich in de eindstand. De Zuid-Afrikaanse Jody Scheckter pakte de rijderstitel voor Ferrari, terwijl teamgenoot en Canadees Gilles Villeneuve vice-kampioen werd.
Ligier zelf? Die eindigde als derde in het teamkampioenschap met 61 punten, ruim achter de rode brigade. Laffite werd vierde in de rangschikking voor de coureurs met 36 punten, 15 punten minder dan de wereldkampioen. Toch zou het succes voor Ligier niet meteen eindigen.
De Franse equipe zou in 1980 het beste resultaat boeken in de Formule 1. De renstal werd tweede in het kampioenschap voor constructeurs achter het oppermachtige Williams. Dichter bij een wereldtitel zou Ligier ook niet meer komen in alle seizoenen daarna. Na nog een vierde plaats en twee zeges - en bijna een rijderstitel - in 1981 kwam het verval met puntloze jaren en wat enkele vijfde of zesde plekken in de eindstand. Grand Prix-zeges werden niet meer bijgeschreven.
Toch boekte Ligier, vijftien jaar later, nog één overwinning. Tijdens de compleet verregende Grand Prix van Monaco in 1996 bleef Olivier Panis na een waar slagveld overeind en pakte zeer verrassend de winst in het prinsdom. Het was de laatste succesvolle stuiptrekking, want dat jaar zou tevens het laatste seizoen zijn van Equipe Ligier.
Na 21 wk-deelnames in de Formule 1 (met 9 gescoorde zeges en 50 behaalde podia) werd het team verkocht aan viervoudig F1-kampioen Alain Prost en ging verder als Prost Grand Prix in 1997.
Grand Prix van Bahrein
G. Zhou
5 leden hebben dit team als favoriet
Dick de Cock
Posts: 3.331
Ik zie nu nog steeds weleens een Ligier rijden.
Een 45 km wagentje dat wel,maar toch ze bestaan nog steeds.